ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΡΤΗ
Συνάδελφοι-ισσες
Νέο γύρο επίθεσης στους Δημοσίους Υπαλλήλους ξεκινάει η κυβέρνηση. Για ακόμη μια φορά βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο μνημόνιο και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μετά τις συμφωνίες με την ΕΕ περί επιμήκυνσης του χρέους και άλλα συναφή στέλνει στο λαό το λογαριασμό αποδεικνύοντας περίτρανα ότι έτσι και αλλιώς τον έχει βάλει για τα καλά στο στόχαστρο.
Το νέο μισθολόγιο που ετοιμάζεται ,όχι μόνο δεν θα διορθώσει τις ανισότητες όπως ισχυρίζονται, αλλά θα επιχειρήσει να επαναπροσδιορίσει προς το χειρότερο τόσο του ύψος όσο και τη δομή του μισθού μας . Ο στόχος δηλαδή θα είναι διπλός :
- Πρώτα-πρώτα οικονομικός . Είτε πρόκειται -άμεσα- για την περικοπή του νοσοκομειακού ή άλλου επιδόματος, ουσιαστικά επιδόματα και δώρα οδηγούνται στην πλήρη κατάργηση, ενώ σχεδιάζεται η αύξηση του χρόνου ωρίμανσης από 2 σε 4 χρόνια ώστε ο μισθός να καθηλώνεται σε επίπεδα εξαθλίωσης σε όλο και πιο μακροχρόνια βάση
-Ο στόχος είναι και πολιτικός μέσω της περίφημης σύνδεσης μισθού-«παραγωγικότητας».
Γιατί η κυβέρνηση στοχεύει στη μεταφορά του κόστους της υγείας στις πλάτες του λαού, για αυτό και οι δείκτες που θα ορίζουν την περιβόητη αξιολόγηση-«παραγωγικότητα» δεν θα είναι τίποτα άλλο παρά δείκτες «οικονομικής αποδοτικότητας» , δείκτες περικοπών σε επεμβάσεις-εξετάσεις- φαρμακευτική ή και κάθε άλλου είδους περίθαλψη για τους μη έχοντες και αδρής πληρωμής για όσους αντέχουν ακόμη να πληρώνουν από την τσέπη τους.
-Σε αυτόν τον «παραγωγικό» στόχο θα κληθούν να προσαρμόσουν την εργασία τους οι εργαζόμενοι , το αδιάκοπο κυνήγι τέτοιων δεικτών είναι που θα προωθεί ουσιαστικά την εξατομίκευση των αμοιβών, την θεσμοθέτηση κλίματος ανταγωνισμού, το σπάσιμο κάθε έννοιας συλλογικότητας και αλληλεγγύης στους χώρους δουλειάς, την θεοποίηση και την εξάρτηση των εργαζομένων από τις προϊστάμενες αρχές, την κατάργηση δηλαδή της ενιαίας βάσης συλλογικών διεκδικήσεων.
Αυτή η μισθολογική πολιτική είναι που ταιριάζει εξάλλου σε ένα Δημόσιο που θα ασφυκτιά από το βάρος της ουσιαστικής κατάργησης των προσλήψεων μέσω της καταστρατήγησης ακόμα και αυτής της αναλογίας του ΜΙΑ πρόσληψη για κάθε 5 αποχωρήσεις και αντικατάστασή της από το 7(και βάλε) προς 1 (και βλέπουμε).
Γιατί η διατήρηση του μισθού και η όποια αύξησή του θα είναι όλο και πιο πολύ αποτέλεσμα που θα φαίνεται να προκύπτει από το κυνήγι για «την επίτευξη του στόχου» έτσι ώστε το άμεσο αποτέλεσμα που θα είναι η εντατικοποίηση-εργασιακή μας εξόντωση να μπορεί να καλύπτει και τα κενά που θα προκύπτουνε σε ένα δημόσιο που θα αδειάζει από προσωπικό .
Στην ίδια κατεύθυνση του «μικρού»( για το λαό) και «αποδοτικού»(για το κεφάλαιο) Δημόσιου συστήματος υγείας κινούνται και οι συγχωνεύσεις\καταργήσεις νοσοκομείων. Γιατί οδηγούν στην κατάργηση οργανικών θέσεων - κλινών και λειτουργικών μονάδων συνολικότερα Έτσι ολοκληρώνεται ο κύκλος που έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια με την απαξίωση δημοσίων μονάδων υγείας που έχει προκύψει από τις τραγικές ελλείψεις σε γιατρούς και προσωπικό. Έτσι προέκυψαν οι «μη παραγωγικές μονάδες που δεν χρειάζονται γιατί δεν προσφέρουν» και άρα πρέπει να συγχωνευθούν-καταργηθούν.
Έτσι άλλωστε θα προκύψει και κομμάτι εργαζομένων που θα αναγκαστεί να μεταταχθεί με ό,τι σημαίνει αυτό για τη ζωή του. Ακόμα και αυτές οι απλές διοικητικές ενοποιήσεις μονάδων δεν είναι αθώες μιας και θα κατοχυρώσουν στην πράξη την ελευθερία της διοίκησης να μετακινεί εργαζομένους στα πλαίσια ευρύτερων συγκροτημάτων κατά πως τη συμφέρει υλοποιώντας στην πράξη το μοντέλο του υπαλλήλου που δεν έχει σταθερή θέση, αλλά μετακινείται από μονάδα σε μονάδα για να καλύψει τρέχουσες ανάγκες.
Συνάδελφοι-ισσες
Δεν υπάρχει τέλος στην αντιλαϊκή πολιτική της τρόικας και της κυβέρνησης της υποτέλειας .
Ίσα - ίσα η λαϊκή ρήση «τρώγοντας έρχεται η όρεξη» φαίνεται να επιβεβαιώνεται.
Οι λαϊκές διαμαρτυρίες - απεργίες που πραγματικά ήταν από τις μεγαλύτερες της τελευταίας δεκαετίας δεν ήταν αρκετές για να τους σταματήσουν. Και το σίγουρο είναι ένα : παρότι ο λαός έδωσε το παρόν δυναμικά, αυτές δεν μπόρεσαν να μετατραπούν σε πραγματικό αγώνα για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.
Ευθύνες για αυτή την εξέλιξη φέρει η συνδικαλιστική ηγεσία που αρνείται να συγκρουστεί με αυτήν την πολιτική χάνοντας και τα τελευταίας ίχνη αξιοπιστίας που της είχαν απομείνει . Ενώ από την άλλη δεν έχει καλυφθεί ακόμη το κενό αυτοοργάνωσης και συγκρότησης των εργαζομένων ώστε να μπορεί να ξεπεραστεί ο συμβιβασμός και η υποταγή των συνδικαλιστικών ηγεσιών .
Είναι χαρακτηριστικό για το χώρο της υγείας ότι η ΠΟΕΔΗΝ δυο φορές τους τελευταίους μήνες αρνήθηκε να συμβάλλει στη διεύρυνση των αγώνων στα νοσοκομεία.
Η πρώτη μετά τη κατάληψη του υπουργείου υγείας από τους γιατρούς, όπου κατήγγειλε ανοικτά τον αγώνα τους και η δεύτερη μόλις πρόσφατα όπου προκύρηξε απεργία μια μέρα μετά την ΚΟΙΝΗ ΑΠΕΡΓΙΑ καθηγητών-γιατρών ελαχιστοποιώντας έτσι τις πιέσεις προς τη κυβέρνηση .
Την ίδια ώρα βρισκόμαστε μπροστά σε μια απίθανη αναβλητικότητα για την προκήρυξη γενικής απεργίας μέσω διαβουλεύσεων ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που κρατάνε σε μάκρος ένα μήνα τώρα μετά την τελευταία πετυχημένη απεργία στις 23 του Φλεβάρη.
Συνάδελφοι-ισσες
Παρόλη τη δυσκολία των καιρών ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ από το να επιμείνουμε:
· Στην ανάγκη οικοδόμησης αντιστάσεων ενάντια στην πολιτική κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ.
· Στο να γίνει η απεργία στις 31 Μάρτη ένα ακόμη βήμα συνάντησης των διαθέσεων για αντίσταση !
· ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΟΙ ΜΑΖΙΚΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ!
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΡΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου