27 Ιαν 2010

Μαζικός αγώνας για την ανατροπή του «Προγράμματος Σταθερότητας»

Οργή και αγανάκτηση διακατέχουν τους εργαζόμενους στο Δημόσιο Τομέα, όπως και όλους τους εργαζόμενους της χώρας. Πλημμυρίζουν από θυμό για τη νέα αντεργατική λαίλαπα του «Προγράμματος Σταθερότητας» που προ­ωθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τη στήριξη της ΝΔ και με στόχο να σαρώσει όσα δικαιώματα και κα­τα­κτή­σεις έχουν απομείνει. Τα επιτελεία της ΕΕ και του κεφάλαιου απαιτούν σαρωτικά μέτρα-σοκ σε όλα τα επίπεδα. Το «Πρόγραμμα Στα­θε­ρό­­τητας», σε συνδυασμό με τρομοκρατικά σενάρια («βουλιάζει η χώρα», «κα­ταρ­ρέ­ει η οικονομία» κ.ά.) και τη βο­ή­θει­α των ΜΜΕ, στοχεύει στην επιβολή συνθηκών εργασιακού και κοινωνικού με­σαί­ωνα.

Η περικοπή των επιδομάτων θα έχει ως συνέπεια τη μείωση του ονομαστικού μισθού κατά 5-10%!!! Κάτι που συμ­βαί­νει για πρώτη φορά και παρά τις κάλπικες προεκλογικές κοκορομαχίες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για “αυξήσεις στο ύψος του πληθωρισμού” ή “πάγωμα” των μισθών. Και η μείωση στο πραγματικό εισόδημα (την αγοραστική δύναμη) θα εί­ναι ακόμη μεγαλύτερη αφού -παράλληλα- τα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης ακριβαίνουν διαρκώς, ενώ προ­ετοιμάζεται και νέα φοροληστεία με την αύξηση τόσο των έμμεσων όσο και των άμεσων φόρων. Πρόκειται συ­νο­λι­κά για δραματική μείωση του εισοδήματος με μόνιμες επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων.

Παράλληλα, προωθείται άμεσα μία νέα αντιασφαλιστική επιδρομή με στόχο την αύξηση των ορίων συ­ντα­ξιο­δό­τη­σης, τη μείωση των συντάξεων και την αύξηση των εισφορών. Η δραματική αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης των γυναικών, η κατάργηση κάθε πρόωρης συνταξιοδότησης πριν το 65ο έτος, η αύξηση των ερ­γατικών ει­σφο­ρών μέσα και από την θέσπιση νέου φόρου, η αλλαγή του τρόπου υπολογισμού της σύνταξης εντάς­σονται σ' αυτή την κατεύθυνση. Επιπλέον, η κυβέρνηση επιχειρεί έναν ωμό εκβιασμό για την υπαγωγή των Δη­μοσίων Υπαλλήλων στο ασφαλιστικό καθεστώς του ΙΚΑ, που θα σημάνει την κατάργηση του εφάπαξ, το πε­τσό­κομ­μα της επικουρικής σύ­νταξης και την χειροτέρευση των όρων περίθαλψης. Να απορρίψουμε αυτόν τον εκ­βιασμό!

Οι εργασιακές σχέσεις ελαστικοποιούνται. Η μονιμότητα χτυπιέται, με στόχο την κατάργησή της. Οι εργα­ζό­με­νοι των stage απολύονται, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου δεν ανανεώνονται. Οι μεσαιωνικές σχέσεις εργασίας των διαφόρων δουλεμπορικών συνεργείων επεκτείνονται. Οι ιδιωτικοποιήσεις αποτελούν μόνιμη πολιτική. Πάνω απ' τους μισούς οργανισμούς καταργούνται ή συγχωνεύονται. Η εντατικοποίηση της δουλειάς έρχεται «φυ­σι­ο­λο­γι­κά» μέσα από τη μείωση του αριθμού των εργαζομένων (μία μόλις πρόσληψη για κάθε 5 συνταξιοδοτήσεις).

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Οι εργατοπατέρες της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ έφτασαν το Φλεβάρη για να κάνουν μια κινητοποίηση, δίνοντας όλο το χρόνο σε κυβέρνηση, κεφάλαιο και ΕΕ να προετοιμάσουν την επίθεση. Και όχι μόνο αυτό. Πάνε και χωριστά (στις 10 Φλεβάρη η ΑΔΕΔΥ, στα τέλη Φλεβάρη η ΓΣΕΕ). Δεν μας έφτανε η οργανωτική διάσπαση του ΠΑΜΕ, έχουμε τώρα και τους εργατοπατέρες να διασπούν και αυτοί τους αγώνες. Τη στιγμή, μάλιστα, που είναι ολοφάνερο ότι η έκταση και η σφοδρότητα της επίθεσης απαιτούν τη μεγαλύτερη δυνατή ενότητα και αντίσταση. Το ξεπέρασμα της συμβιβαστικής, υποτακτικής γραμμής των εργατοπατέρων είναι πλέον όρος για την απο­τε­λε­σμα­­τικότητα των αγώνων.

Οι εργαζόμενοι με τους αγώνες μας μπορούμε να ανατρέψουμε το «Πρόγραμμα Σταθερότητας». Είναι στο χέρι μας η απεργία στις 10 Φλεβάρη να δώσει το έναυσμα για μαζική αντίσταση και πάλη. Να πούμε όχι στους εκ­βι­­α­σμούς και την τρομοκρατία, να πούμε όχι στην αντεργατική επιδρομή που θέλουν να επιβάλουν τα επι­τε­λεία της ΕΕ και η κυβέρνηση, να πούμε όχι στη συρρίκνωση των δικαιωμάτων μας.

  • ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ!
  • ΚΑΜΙΑ ΜΕΙΩΣΗ ΜΙΣΘΟΥ - ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ!
  • ΟΧΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΔΡΟΜΗ - ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ - ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!
  • ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ - ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ - ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 10 ΦΛΕΒΑΡΗ!

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ, 10:30 π.μ.

Ταξική Πορεία

24 Ιαν 2010

Το εισόδημα των δημόσιων υπαλλήλων στο εκτελεστικό απόσπασμα

Το χρονικό μιας προκαθορισμένης επίθεσης πλησιάζει την ολοκλήρωση μιας πράξης του για τη νέα χρονιά. Σε λίγες μέρες, η κυβέρνηση θα εξαγγείλει την τελική μορφή της εισοδηματικής της πολιτικής για το 2010, που σχετίζεται με τους μισθούς και τις συντάξεις των δημόσιων υπαλλήλων αλλά και με φορολογικά μέτρα.
Οι πιέσεις της ΕΕ χρησιμοποιούνται από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ για να μπορέσει να νομιμοποιήσει την κλιμάκωση της επίθεσής της απέναντι στους εργαζόμενους. Με την ίδια, ακριβώς, λογική τα μέτρα που πάρθηκαν από την κυβέρνηση στην Ιρλανδία έχουν γίνει ευρέως γνωστά στον… ελληνικό λαό για να συμφιλιωθεί με την ουσία αυτού που τον περιμένει – λες και οι έλληνες εργαζόμενοι μάθαιναν αντίστοιχα πότε οι ιρλανδοί συνάδελφοί τους έπαιρναν αυξήσεις.
Η κυβέρνηση, λοιπόν, έχει σκόπιμα αφήσει να πέσουν όλα στο τραπέζι. Οι πιο παλαβές και επιθετικές προτάσεις έχουν δει το φως της δημοσιότητας, ενώ όλη η κατάσταση συνοδεύεται από αντιφατικές δηλώσεις, παλινωδίες αλλά και πραγματικές διαφοροποιήσεις σε σχέση με τα μέτρα που θα παρθούν. Και αν η μία πλευρά του αλαλούμ αυτού είναι η σκόπιμη κυβερνητική μεθόδευση να ανοίξει τη βεντάλια και να ψαρέψει αντιδράσεις, η άλλη πλευρά είναι ο φόβος στελεχών της κυβέρνησης μήπως το βάρος και η ένταση των μέτρων ανοίξει τους κρουνούς της αγανάκτησης των ήδη σοβαρά συμπιεσμένων εργαζομένων. Το σίγουρο πάντως είναι ότι το εισόδημα και των υπαλλήλων και των συνταξιούχων του δημόσιου τομέα θα γνωρίσει νέα συμπίεση μέσα από ποικίλα μέτρα και αυτό που απομένει για τις επόμενες μέρες είναι να δούμε το μέγεθος του «σοκ».
Είναι γεγονός ότι η πλήρης ασυδοσία των εργοδοσιών στον ιδιωτικό τομέα μαζί με τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων αλλά και των συνδικάτων μεταφέρει μεγάλο βάρος της επίθεσης για την περίοδο αυτή στους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα, όπου ακόμα υπάρχει ένα σώμα κατακτήσεων που πρέπει άμεσα να ανατραπεί. Κατακτήσεις που σχετίζονται τόσο με το εισόδημα όσο και με τις εργασιακές σχέσεις. Ετσι κι αλλιώς, η πορεία αμφισβήτησης αυτού του σώματος δικαιωμάτων και στο δημόσιο είναι εδώ και χρόνια σε εξέλιξη, τόσο μέσω της μακρόχρονης λιτότητας όσο και μέσω της –σε μεγάλη κλίμακα- αντικατάστασης μόνιμου προσωπικού με ελαστικά εργαζόμενους (stage, έκτακτους κλπ).
Τα μέτρα που έχουν πέσει στο τραπέζι αφορούν:
- τη μαζική περικοπή επιδομάτων χωρίς ακόμα να έχει γίνει ξεκάθαρο ποια από αυτά θα αφορά. Πάντως με δεδομένο ότι τα επιδόματα αφορούν σημαντικό μέρος του μισθού των δημόσιων υπαλλήλων, η περικοπή αυτή –ακόμα και αν σε αυτή τη φάση γίνει σε περιορισμένη κλίμακα- ανοίγει το δρόμο για δραματική ονομαστική μείωση του εισοδήματος των εργαζομένων.
- Την αμφισβήτηση των δώρων. Παρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις ότι δε θα καταργηθεί ο 14ος μισθός, το άνοιγμα της συζήτησης εξυπηρετεί τη «συμφιλίωση» της κοινής γνώμης με μια τέτοια προοπτική, που μπορέι να γίνει πραγματικότητα σε μια επόμενη φάση – κάτω από τις βολικές νέες πιέσεις της ΕΕ.
- Την παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, ζήτημα που αποτελεί κεντρική στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του για τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ΕΕ απαιτεί την απελευθέρωση των απολύσεων στο δημόσιο τομέα.
- Τη δραστική αύξηση της φορολογίας μέσα από πληθώρα μέτρων – ενώ είναι φανερό ότι παραμένει ζωντανή η ιδέα για ενιαίο ΦΠΑ (παρά τις δηλώσεις Πεταλωτή) που θα οδηγήσει σε σοβαρή μείωση του εισοδήματος όλων των εργαζομένων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Ταυτόχρονα, θα αυξηθεί σοβαρά η έμμεση φορολογία σε είδη πλατιάς κατανάλωσης όπως και στα τσιγάρα.
- Τέλος, νέες αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις ετοιμάζονται όπως αναφέρεται αναλυτικά σε διπλανή στήλη.
Να σημειώσουμε τέλος ότι ο (επίσημος) πληθωρισμός έχει φτάσει το 2,6% οδηγώντας σε πραγματική μείωση το εισόδημα των εργαζομένων (ακόμα και με τα παραποιημένα επίσημα στοιχεία) και εξανεμίζοντας τις ονομαστικές αυξήσεις του 1,5% της εισοδηματικής πολιτικής.
Να σημειώσουμε επίσης ότι στην κλιμάκωση της επίθεσης, σημαντική βοήθεια προσφέρει η ΝΔ αλλά και τα Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης.
Απέναντι σε όλα αυτά, ο αστάθμητος παράγοντας είναι η έκφραση της λαϊκής αντίδρασης και αντίστασης. Ειδικά σε μια χώρα, που το κεφάλαιο δεν έχει να «λαβαίνει» και πολλά ακόμα από τους εργαζόμενους και την εργατική τάξη και όπου η ιστορία του κινήματός της αλλά και ο περσινός Δεκέμβρης αποτελούν εν δυνάμει φόβητρα για το σύστημα και το πολιτικό του προσωπικό.
Παρά το γεγονός της ξεπουλημένης πρακτικής και του ξεγυμνώματος στα μάτια των εργαζομένων των συνδικαλιστικών ηγεσιών, η απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 10 Φλεβάρη μπορεί να αποτελέσει μια ευκαιρία να στριμωχτεί το σύστημα, το πολιτικό του προσωπικό αλλά και αυτή η συνδικαλιστική ηγεσία.

Από Προλεταριακή Σημαία 633, 16/1/10

13 Ιαν 2010

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ «ΕΛΙΤ»

Απλήρωτοι από το Νοέμβρη και με τον κίνδυνο να πεταχτούν στο δρόμο της ανεργίας βρίσκονται οι 250 εργαζόμενοι της υποδηματοποιίας ΕΛΙΤ στον Κολωνό. Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα η εργοδοσία ενημέρωσε τους εργαζόμενους ότι -λόγω οικονομικών δυσκολιών και επειδή οι τράπεζες δεν την χρηματοδοτούν- δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις της, αφήνοντας όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.

Η κατάληψη του εργοστασίου και το μπλοκάρισμα κάθε παραγωγικής και εμπορικής δραστηριότητας είναι η απάντηση των εργαζομένων στη συνεχιζόμενη κοροϊδία που ζουν από τότε μέχρι σήμερα, τόσο από την εργοδοσία όσο και από το υπουργείο Εργασίας. Την εργοδοσία που, ενώ αρχικά προσπάθησε να τους εκμεταλλευτεί για να αποσπάσει νέες επιδοτήσεις εκατομμυρίων ευρώ, τώρα τους τάζει «έναντι» προκειμένου να της επιτρέψουν να διακινήσει το εμπόρευμα που βρίσκεται στο εργοστάσιο, χωρίς την παραμικρή δέσμευση απέναντί τους. Αλλά και το υπουργείο Εργασίας το οποίο δεν δεσμεύεται ούτε καν για το έκτακτο επίδομα των 1.000 ευρώ που τους είχε υποσχεθεί αρχικά.

Όλοι αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση αρνούνται να αναλάβουν την παραμικρή δέσμευση. Αυτοί που πλούτισαν στις πλάτες των 250 εργαζομένων, αλλά και αυτοί που στήριξαν και προώθησαν το πολιτικό πλαίσιο αυτής της εκμετάλλευσης, σήμερα «νίπτουν τας χείρας τους» φορτώνοντας τις ευθύνες στη γενικότερη κρίση. Βέβαια, αυτό που επίτηδες κρύβουν είναι ότι η κρίση είναι αποτέλεσμα της πολιτικής στην οποία στηρίχτηκαν και την οποία στήριξαν. Της πολιτικής που επιβάλλουν τα επιτελεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Της πολιτικής της κερδοφορίας του κεφάλαιου και της υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων. Της πολιτικής που αφαιρεί δικαιώματα από τους εργαζόμενους και το λαό για να δίνει κέρδη και προνόμια στους λίγους.

Και αυτήν την κρίση καλούνται να πληρώσουν σήμερα οι εργαζόμενοι της ΕΛΙΤ αλλά και οι χιλιάδες εργαζόμενοι που πετιούνται στο δρόμο καθημερινά πλέον. Είτε γιατί θεωρούνται «περιττοί» είτε γιατί το κεφάλαιο κρίνει ότι τα συμφέροντά του εξυπηρετούνται καλύτερα με το να μειώσει ή να σταματήσει την παραγωγή.

Και παρά τα «κροκοδείλια» δάκρυα της κυβέρνησης και του κεφάλαιου, η ίδια και χειρότερη πολιτική συνεχίζει να προωθείται. Η πολιτική της αποβιομηχάνισης της χώρας και της διάλυσης κάθε παραγωγικής της βάσης. Η πολιτική που δένει χειροπόδαρα το παρόν και το μέλλον της χώρας, όπως επιβάλλουν τα συμφέροντα των ισχυρών της ΕΕ. Η πολιτική που δημιουργεί στρατιές ανέργων, που ξεζουμίζει το λαϊκό εισόδημα, που διαλύει τις εργασιακές σχέσεις, που χτυπάει τα δικαιώματα των εργαζομένων στην ασφάλιση και στην περίθαλψη, που κάνει δυσβάσταχτο το να μορφώνει ο λαός τα παιδιά του.

Η υπεράσπιση του δικαιώματος των εργαζομένων της ΕΛΙΤ στη δουλειά και η στήριξη του αγώνα που δίνουν είναι υποχρέωση κάθε εργαζόμενου. Η καταδίκη της πολιτικής που γεννά την ανεργία και τη φτώχεια είναι όρος επιβίωσης για την εργατική τάξη. Με εργαλεία την αλληλεγγύη και τον κοινό αγώνα. Με συνείδηση ότι το δίκιο το έχουν οι εργαζόμενοι, αυτοί που παράγουν τον πλούτο αυτής της κοινωνίας και όχι αυτοί που ληστεύουν τον πλούτο αυτό, το κεφάλαιο και αυτοί που το στηρίζουν.

Να απαιτήσουμε:

· Να διασφαλιστοΥν οι δουλειΕς Ολων των εργαζομΕνων της ΕΛΙΤ.

· Να καταβληθοΥν Αμεσα Ολα τα δεδουλευμΕνα.

· Να διασφαλιστΕί η συνταξιοδΟτηση Ολων των εργαζομΕνων που εΙναι κοντΑ στη σΥνταξη.

Αθήνα 12/1/2010

Ταξική Πορεία


7 Ιαν 2010

Τα 12 σημεία της νέας αντιασφαλιστικής επιδρομής

Στην επίσπευση της κατάθεσης νομοσχεδίου για το Ασφαλιστικό προσανατολίζεται η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μετά και από τις απανωτές πιέσεις που δέχεται από τα επιτελεία της ΕΕ. Έτσι, ενώ τα αρχικά σχέδια προέβλεπαν την κατάθεσή του τον Ιούνιο, μετά από τη σύνταξη και της σχετικής αναλογιστικής μελέτης, τώρα δεν αποκλείεται η σχετική μελέτη να παρακαμφθεί και το νομοσχέδιο να κατατεθεί τον Απρίλιο. Αποδεικνύοντας -για μια ακόμη φορά- ότι η πραγματική ουσία του ασφαλιστικού δεν βρίσκεται στις διάφορες μελέτες που κατά καιρούς παρουσιάζουν τα αστικά επιτελεία προκειμένου να δικαιολογήσουν τα μέτρα που παίρνουν, αλλά στην πολιτική διάσταση του ζητήματος, δηλαδή στο εάν το κεφάλαιο έχει τη δυνατότητα να χτυπήσει αυτό το σημαντικό δικαίωμα των εργαζομένων.

Παράλληλα, βεβαίως, συνεχίζεται και η γνωστή τρομοκρατική φιλολογία γύρω από το πότε θα «καταρρεύσει» το Ασφαλιστικό, πότε θα «σκάσει η βόμβα», πότε θα «εκραγεί η νάρκη» κ.λπ. Σύμφωνα, λοιπόν, με τις «τρέχουσες προβλέψεις», εάν δεν γίνουν αλλαγές στο Ασφαλιστικό, τότε 14 συντάξεις δεν θα μπορούν να καταβληθούν το 2015.

Πάνω σε αυτόν το γνωστό, χιλιοειπωμένο με διάφορες παραλλαγές και κάλπικο καμβά κινείται και η τωρινή προσπάθεια της κυβέρνησης να περάσει νέα δραστικά μέτρα συρρίκνωσης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Και παράλληλα έχουμε και την εξέλιξη της διαδικασίας του ψευτοδιαλόγου που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση προκειμένου να νομιμοποιήσει τα νέα αντιασφαλιστικά μέτρα. Διαδικασία την οποία έχει σπεύσει να νομιμοποιήσει και η ΓΣΕΕ με την αποστολή των γνωστών «ειδικών» Ρομπόλη , Ρωμανιά οι οποίοι δεν χάνουν την ευκαιρία να αναφέρονται στις «αδικίες» και τις «ανισότητες» του ασφαλιστικού συστήματος το οποίο επιτρέπει σε κάποια ταμεία να δίνουν συντάξεις που ξεκινούν από 480 ευρώ και φτάνουν μέχρι και 4.000 ευρώ. Λες και δεν γνωρίζουν οι «σοφοί» της ΓΣΕΕ ότι αυτό αποτελεί «βούτυρο στο ψωμί» της κυβέρνησης προκειμένου να εξομοιώσει τις συντάξεις προς τα κάτω!

Κάπως έτσι ξεκίνησε και η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης των γυναικών στο Δημόσιο, η οποία πλέον θεωρείται δεδομένη: με την πρόφαση της εξίσωσής τους με τους άντρες και την άρση της «αδικίας».

Με πρόταση δώδεκα σημείων τοποθετήθηκε ο υπουργός Εργασίας στην έναρξη του «ψευτοδιαλόγου». Πρόταση που σκοπεύει να φέρει τα πάνω-κάτω στην ασφάλιση μέσα από αλλαγές που ανατρέπουν την ουσία και το χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος.

Το πρώτο σημείο αφορά το λογιστικό διαχωρισμό της σύνταξης σε κοινωνικό-προνοιακό τμήμα και σε ανταποδοτικό-ασφαλιστικό. Δηλαδή, η κατώτατη σύνταξη του ΙΚΑ των 484 ευρώ θα χωρίζεται σε δύο κομμάτια: το πρώτο, τα 280 ευρώ, θα αποτελεί το προνοιακό κομμάτι που θα δίνει το κράτος από τον προϋπολογισμό και τα υπόλοιπα 200 ευρώ θα αναλογούν στα 4.500 ένσημα που απαιτείται να έχει κάποιος στο 65ο έτος ηλικίας προκειμένου να πάρει την κατώτατη σύνταξη.

Δεύτερον, θεσμοθετείται η βασική σύνταξη, δηλαδή ένα ποσό που θα αντιστοιχεί στη σημερινή κρατική συμμετοχή στα ασφαλιστικά ταμεία και το οποίο πλέον θα χορηγείται απευθείας στους συνταξιούχους αφού συμπληρώσουν το 65ο έτος ηλικίας. Όπως είναι γνωστό, σήμερα το κράτος συνεισφέρει στα ασφαλιστικά ταμεία μέσα από τον προϋπολογισμό και με την απόδοση του 1% του ΑΕΠ στο ΙΚΑ κάθε χρόνο (ποσοστό που θεσμοθετήθηκε με το νόμο του Ρέππα και το οποίο δεν έχει αποδοθεί ποτέ). Σύμφωνα λοιπόν με τη νέα ρύθμιση αυτά τα ποσά θα αποδίδονται απευθείας στους συνταξιούχους, χωρίς τη μεσολάβηση των ασφαλιστικών ταμείων και κάτω από την ετικέτα «βασική σύνταξη».

Ουσιαστικά, τα δύο αυτά μέτρα αποτελούν τον πρώτο πυλώνα ενός ασφαλιστικού συστήματος το οποίο ανοίγει την πόρτα στην είσοδο της ιδιωτικής ασφάλισης και στην εξατομίκευση του ασφαλιστικού δικαιώματος. Ένα σύστημα στο οποίο το κράτος θα έχει ως μόνη υποχρέωση τη χορήγηση της βασικής σύνταξης (ουσιαστικά ενός επιδόματος επιβίωσης), ενώ για όλα τα υπόλοιπα το λόγο θα έχουν τα επαγγελματικά ταμεία που προέβλεπε ο νόμος Ρέππα (τα οποία θα λειτουργούν με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια) και οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.

Είναι σαφές ότι για τη μεγάλη πλειοψηφία των συνταξιούχων η βασική σύνταξη θα είναι και η μόνη σύνταξη που θα παίρνουν. Και επειδή το κράτος είναι «απλόχερο» δίνει και ευκαιρίες συμπλήρωσης της σύνταξης. Είτε με κίνητρα για πρόσθετη παραμονή στην εργασία είτε με τη δυνατότητα στους συνταξιούχους να εργάζονται ακόμη και αφού συνταξιοδοτηθούν. Είναι και αυτά μία απόδειξη του τι έχουν στο μυαλό τους για το ύψος των συντάξεων, αφού προβλέπουν τη «δυνατότητα» επιπλέον εργασίας ανθρώπων που θα έχουν συμπληρώσει το 65ο έτος ηλικίας! Μήπως όλα αυτά θυμίζουν την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 70 χρόνια που προέβλεπε ο νόμος Γιαννίτση;

Παράλληλα, προωθείται η ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων σε 3 (αγροτών, μισθωτών, ελεύθερων επαγγελματιών). Εξέλιξη που, όπως και στους προηγούμενους αντιασφαλιστικούς νόμους, θα έχει ως άμεση συνέπεια την εξίσωση προς τα κάτω των ασφαλιστικών δικαιωμάτων αλλά και τη συρρίκνωση της παρεχόμενης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Ας αναλογιστεί μόνο κανείς το γεγονός ότι ήδη στο ΙΚΑ η αναμονή για ιατρικό ραντεβού μπορεί να φτάσει τους τρεις μήνες και ας το συνδυάσει με την πρόθεση του ΠΑΣΟΚ να βάλει φρένο στις προσλήψεις στο Δημόσιο και άρα και στη στελέχωση του ΙΚΑ.

Επανέρχεται το ζήτημα της συγκρότησης της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, δηλαδή εκείνου του μηχανισμού που θα βάζει φραγμό στη δυνατότητα πλήρους ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στους εργαζόμενους που την έχουν ανάγκη. Την ίδια ώρα, προχωράει στην κατάρτιση νέας λίστας φαρμάκων, ενώ η περίφημη «διαφάνεια» στα οικονομικά των νοσοκομείων και το χτύπημα της «σπατάλης» που θα συνοδευτεί από περικοπή δαπανών ύψους 2 δισ. ευρώ είναι βέβαιο ότι θα σημάνει μια ακόμη πιο τραγική κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία που σήμερα αδυνατούν έως και γάζες να χορηγήσουν αναγκάζοντας τους ασφαλισμένους να βάζουν το χέρι στην τσέπη ακόμη και για τα στοιχειώδη. Είναι χαρακτηριστικό ότι τη «σπατάλη» ο υπουργός την προσδιόρισε στα στεντς, στους βηματοδότες, τα διαγνωστικά κέντρα και τα φάρμακα!!!

Στο στόχαστρο μπαίνουν ξανά (αν βγήκαν ποτέ) τα ΒΑΕ (Βαρέα-Ανθυγιεινά Επαγγέλματα) με στόχο τη συρρίκνωση της λίστας και των επιπλέον ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Παράλληλα, προβλέπονται αλλαγές στη διαδοχική ασφάλιση, ενώ προβλέπονται νέες χαριστικές διατάξεις προς τους εργοδότες που χρωστάνε ασφαλιστικές εισφορές στα Ταμεία.

Αέρα στα πανιά της κυβέρνησης έδωσε και η συναίνεση της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, σε βαθμό που ο Λοβέρδος δήλωσε ότι έχει μαζί του τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού!!! Ωστόσο, δεν μπορεί να ξεχάσει τη νίλα που έπαθε το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη και την ανατροπή των μέτρων Γιαννίτση. Γι’ αυτό και προσπαθεί να κάνει όσο πιο προσεκτικά βήματα μπορεί. Εξάλλου, όπως ο ίδιος δηλώνει, η ψήφιση ενός νόμου δεν θα λύσει το πρόβλημα του Ασφαλιστικού αλλά θα εγκαθιδρύσει τις παραμέτρους που θα οδηγήσουν στην επίλυσή του, αφήνοντας το παράθυρο ανοιχτό και για άλλα αντιασφαλιστικά μέτρα, «διορθωτικού» και «συμπληρωματικού» χαρακτήρα.

Είναι στο χέρι των εργαζομένων να ξεσκεπάσουν τη νέα αντιασφαλιστική επιδρομή και να τη σταματήσουν. Είναι στο χέρι τους να μην επικυρώσουν τη συναίνεση της ΓΣΕΕ και το ιδιαίτερο «νταλαβέρι» που επιδιώκει η ΑΔΕΔΥ. Είναι στο χέρι τους να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους στην ασφάλιση και την περίθαλψη. Δικαίωμα που ανήκει σε όλους, χωρίς προϋποθέσεις.

Δημοσιεύτηκε στη Προλεταριακή Σημαία 632