18 Δεκ 2009

Άρτα. Συγκέντρωση-συζήτηση της Ταξικής Πορείας

Η Ταξική Πορεία Άρτας με κάλεσμα που απηύθυνε σε εργαζόμενους, συνδικαλιστές και πρωτοβάθμια σωματεία, διοργάνωσε συγκέντρωση-συζήτηση την Τρίτη 15 Δεκέμβρη στο Εργατικό Κέντρο Άρτας, με θέμα:

«Η επίθεση είναι μπροστά μας. Η αντίσταση είναι όρος ζωής για τους εργαζόμενους. Τρόποι και μορφές οργάνωσης και συγκρότησης των αντιστάσεων στην πόλη μας». Το κάλεσμα ανέφερε: «Χρεοκοπία, κατάρρευση, ελλείμματα. Η χώρα στην εντατική. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό, μας βομβαρδίζουν η κυβέρνηση και οι αφεντάδες τους της ΕΕ. Από κοντά και η αντιπολίτευση και οι κάθε λογής αυλικοί της εξουσίας –ΜΜΕ και ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες– που μας καλούν και προτείνουν να συνεισφέρουμε όλοι για τη σωτηρία της πατρίδας. Θέλουν να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους, θεωρώντας τους «συνυπεύθυνους» των αρνητικών αριθμών του χρέους, του ελλείμματος, της ανάπτυξης. Για να επιμεριστούν τις ευθύνες της «ανόρθωσης της οικονομίας», να φορτωθούν τα βάρη της κρίσης. Ανοίγουν το ασφαλιστικό, με στόχο την κατάργηση του κοινωνικού της χαρακτήρα. Αλλάζουν τις εργασιακές σχέσεις, για να γίνουν πιο ελαστικές, πιο κερδοφόρες για την εργοδοσία και πιο απάνθρωπες για τους εργαζόμενους. Καθορίζουν την εισοδηματική πολιτική με τις μηδενικές αυξήσεις που με την άμεση και έμμεση φορολογία του νέου προϋπολογισμού εξαπλώνουν τη φτώχεια και την ανέχεια σε ακόμη περισσότερους εργαζόμενους. Και η ανεργία, που φτάνει το 20%, να φέρνει την απόγνωση. Μας ζητάνε και τα ρέστα… Να τους πληρώσουμε όπως τους αξίζει. Με τους αγώνες μας. Να συζητήσουμε, να συγκροτήσουμε πρωτοβουλίες, να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας στον εργασιακό μεσαίωνα που μας ετοιμάζουν».

Η συζήτηση που έγινε ανέδειξε την ανάγκη της κοινής δράσης όλων εκείνων των εργαζομένων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα της πόλης μας που αντιδρούν στις πολιτικές και συνδικαλιστικές πραχτικές που άλλες υποτάσσουν τα εργατικά συμφέροντα στις κυβερνητικές μεθοδεύσεις (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ) και άλλες στις κομματικές περιχαρακώσεις (ΠΑΜΕ), με αποτέλεσμα την αποδόμηση του εργατικού κινήματος μπροστά στην ολομέτωπη επίθεση του συστήματος.

Αντίστοιχη πρωτοβουλία ανέλαβε και το σωματείο εργαζόμενων στο Νοσοκομείο Άρτας, καλώντας πρωτοβάθμια σωματεία και συνδικαλιστές του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα σε σύσκεψη.

16 Δεκ 2009

ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ!

ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΑΙΝΕΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΑΣ!

ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ!

Εργάτες, εργαζόμενοι

Αυτό που ξεδιπλώνεται καθημερινά μπροστά στα μάτια μας δεν έχει προηγούμενο. Με τον ερχομό του στην κυβέρνηση και χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση, το ΠΑΣΟΚ προωθεί έναν καταιγισμό αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων σε όλα τα μέτωπα.

· Στο ασφαλιστικό όπου προωθείται η ριζική ανατροπή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

· Στις εργασιακές σχέσεις όπου βαθαίνει η επίθεση στο δικαίωμα όλων των εργαζομένων στην πλήρη και σταθερή δουλειά.

· Στο εργατικό εισόδημα όπου η αφαίμαξη όχι μόνο θα συνεχιστεί αλλά θα ενταθεί.

· Στα δημοκρατικά δικαιώματα όπου η κρατική τρομοκρατία απλώνεται σε κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής.

Και μας εκβιάζουν ανοιχτά προκειμένου να αποδεχτούμε τις νέες θυσίες που απαιτούν τα συμφέροντα του κεφάλαιου, να συναινέσουμε σε όλον αυτόν τον ορυμαγδό αντεργατικών μέτρων που επιβάλλει η ΕΕ και τα ιμπεριαλιστικά της επιτελεία. Θέλουν να μας φορτώσουν τις συνέπειες της κρίσης τους. Θέλουν να μας τρομοκρατήσουν, να σκύψουμε το κεφάλι, να παραιτηθούμε από τα δικαιώματά μας, δήθεν «για να αποφύγουμε τα χειρότερα».

Όπως κάνουν οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που σε αυτές τις δύσκολες για τους εργαζόμενους στιγμές δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο, αποδεικνύουν τον πραγματικό τους ρόλο. Που δεν είναι άλλος από το να εξουδετερώνουν τις εργατικές αντιστάσεις, να βοηθούν στο να μείνει η εργατική τάξη στη γωνία, υποταγμένη και αποπροσανατολισμένη. Που νομιμοποιούν την επίθεση στην ασφάλιση με τη συμμετοχή τους στον ψευτοδιάλογο. Που συνυπογράφουν με τον ΣΕΒ. Που ξεπούλησαν όλους τους εργατικούς αγώνες των προηγούμενων χρόνων στους οποίους εκφράστηκαν -με τον πιο μαζικό τρόπο- η οργή και οι αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων. Που σήμερα αρνούνται να κάνουν την παραμικρή κινητοποίηση, νομιμοποιώντας τον αντιλαϊκό προϋπολογισμό και την αντεργατική καταιγίδα που ήδη ξεκίνησε.

Εργαζόμενες, εργαζόμενοι

Σε αυτές τις συνθήκες δεν έχει θέση καμία αυταπάτη. Εάν δεν πάρουμε την υπόθεση στα δικά μας χέρια, αυτό που μας περιμένει είναι το ολοκληρωτικό ξερίζωμα δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Μόνο με τους δικούς μας αγώνες και τις αντιστάσεις μας μπορούμε να βάλουμε φρένο στην ακατάσχετη επιθετικότητα του κεφάλαιου. Αυτά που με αγώνες κερδίσαμε, μόνο με αγώνες θα μπορέσουμε να τα υπερασπιστούμε. Με αγώνες μαζικούς, διεκδικητικούς, ανυποχώρητους. Με αγώνες που θα ενώνουν την εργατική τάξη και όχι με κινητοποιήσεις κομματικής αυτοεπιβεβαίωσης σαν αυτές που διοργανώνει το ΠΑΜΕ, διασπώντας τους εργαζόμενους, βάζοντας εμπόδια στην αναγκαιότητα συγκρότησης ενιαίου μετώπου αντίστασης των εργαζομένων και «στρίβοντας» όποτε το κίνημα ξεπερνάει την εθιμοτυπική λογική του ΠΑΜΕ και γίνεται πραγματικά επικίνδυνο για το σύστημα.

Αυτό το μήνυμα οφείλουμε να δώσουμε και μέσα από τη συμμετοχή μας
στην απεργία που καλούν σωματεία και ομοσπονδίες στις 17 του Δεκέμβρη.

Ενάντια στους εκβιασμούς και την τρομοκρατία του κεφάλαιου.

Ενάντια στην πολιτική που θέλει να φορτώσει τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες μας.

Ενάντια στον «διάλογο» και τη συναίνεση που θέλει να αποσπάσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και την οποία της πρόσφεραν όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, τόσο με τη στάση τους στις πρόσφατες κινητοποιήσεις για τον Δεκέμβρη όσο και με τη συμμετοχή τους στη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών για τη «διαφάνεια».

Παλεύοντας για:

· Πλήρη και σταθερή δουλειά για όλους - Κατάργηση των «ελαστικών» μορφών εργασίας

· Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις

· Ασφάλιση και περίθαλψη για όλους - Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά.

· Επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους για όλο το διάστημα της ανεργίας.

· Πολιτικές, συνδικαλιστικές, ατομικές ελευθερίες.

Ταξική Πορεία

9 Δεκ 2009

Απεργία νοσοκομειακών γιατρών

Απεργία νοσοκομειακών γιατρών

Θα μπορούσε να αναδείξει τη «λίστα προβλημάτων» των εργαζόμενων στα νοσοκομεία;

Σε 24ωρη απεργία κατέβηκαν οι νοσοκομειακοί γιατροί στις 30 Νοέμβρη. Για εφημερίες που δεν πληρώνονται, για προσλήψεις που δεν γίνονται και μια σειρά άλλα αιτήματα.

Να θυμηθούμε ότι πριν ένα χρόνο, κόντρα στις συνδικαλιστικές ηγεσίες, υπήρξαν στους νοσοκομειακούς γιατρούς μαζικές διαδικασίες και αποφάσεις για κινητοποιήσεις που απέσπασαν από την κυβέρνηση μερική ικανοποίηση των αιτημάτων τους.

Οι καθηλωμένοι μισθοί και η σύνδεσή τους με το βαθμό, το μωσαϊκό των σχέσεων εργασίας με τους επίκουρους και τους συμβασιούχους, η έλλειψη γιατρών και η εντατικοποίηση της δουλειάς, ιδίως μέσα από τα εξαντλητικά προγράμματα εφημεριών, το «τρεχαντήρι» των ειδικευόμενων και η επιβολή «μιας κάποιας προσαρμογής» στις απαιτήσεις της ιεραρχίας, ως εισιτήριο της «επιστημονικής και επαγγελματικής τους» αποκατάστασης, είναι τα προβλήματα που απασχολούν την πλειονότητα των νοσοκομειακών γιατρών.

Τελευταία, προστίθενται σ’ αυτά και κατασχέσεις μισθών, με δικαστικές αποφάσεις που δικαιώνουν προσφυγές φαρμακευτικών εταιρειών ενάντια σε νοσοκομεία που τους χρωστάνε.

Από δίπλα και στον ίδιο χώρο, άλλα τόσα και περισσότερα προβλήματα στους άλλους κλάδους εργαζόμενων.

Η λιτότητα και οι καθημερινά επιδεινούμενες συνθήκες και σχέσεις δουλειάς, το χτύπημα του δικαιώματος στην ασφάλεια και τη σύνταξη είναι τα ζητήματα που ενοποιούν το σύνολο των εργαζόμενων στα νοσοκομεία (και γενικά) ενάντια στις πολιτικές του συστήματος και των κυβερνήσεών του.

Το αν μέχρι σήμερα δεν μπορεί να εκφραστεί η ενότητα στην πάλη συνολικά των εργαζόμενων στα νοσοκομεία, οφείλεται όχι μόνο στην πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» των κυβερνήσεων, αλλά και στις φιλότιμες προσπάθειες των συνδικαλιστικών ηγεσιών.

Ηγεσιών που, όταν αναγκάζονται από την πίεση των εργαζόμενων να κινηθούν, «προβάλλουν» τα αιτήματά τους όχι στη βάση των δικαιωμάτων και των αναγκών τους, αλλά «προσπαθώντας να πείσουν» για την ανάγκη κάποιας ιδιαίτερης αντιμετώπισής τους. Ειδικά επιδόματα, ειδικά μισθολόγια και πάει λέγοντας.

Ξαναγυρίζοντας στους νοσοκομειακούς γιατρούς, το ερώτημα που τίθεται είναι αν θα μπορέσει η μεγάλη τους πλειοψηφία, με κορμό τους ειδικευόμενους, να προβάλλει τα προβλήματα και τις ανάγκες της και να διεκδικεί λύσεις γι αυτά, την ίδια στιγμή που θα αναζητά την κοινή δράση με τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία και γενικότερα, ενάντια στην επίθεση του συστήματος και των κυβερνήσεών του.

Για μισθούς και μεροκάματα στο κόστος της ζωής, ενάντια στη λιτότητα και την ακρίβεια.

Για το δικαίωμα στη δουλειά, την ασφάλεια και τη σύνταξη.

Για πλήρη και δωρεάν περίθαλψη για όλους.


Εκλογές στο Σύλλογο Εργαζόμενων του Νοσοκομείου «Χατζηκώστα» στα Γιάννενα

Εκλογές έγιναν πρόσφατα στο Σύλλογο Εργαζόμενων του Νοσοκομείου «Χατζηκώστα». Προηγήθηκε μια διετία κινηματικής απραξίας Συλλόγου – Ομοσπονδίας, με τα προβλήματα για τους εργαζόμενους να περισσεύουν. Η ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ οφείλει μετεκλογικά να ξεπεράσει προβλήματα συγκρότησης, λειτουργίας και δράσης, που δεν της επέτρεψαν, τη διετία που πέρασε, να ανοίξει με τον καλύτερο τρόπο τα ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους και τις διεξόδους πάλης.

Ψήφοι Εδρες στο ΔΣ

ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ 82 (122) * 1 (2)

ΠΑΣΚΕ 283 (270) 5 (4)

ΕΑΜΥ-ΠΑΜΕ 73 (68) 1 (1)

ΔΑΚΕ 56 (105) 1 (2)

ΑΡΣΥ 52 1

* Σε παρένθεση τα αποτελέσματα του 2007. Το 2007 η ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ κατέβηκε σε συνεργασία με την ΑΡΣΥ.

2 Δεκ 2009

Καταδίκη της νέας τρομοκρατικής επίθεσης σε βάρος της Βενετίας Μανωλοπούλου

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ - ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Η Ταξική Πορεία καταδικάζει τη νέα τρομοκρατική επίθεση σε βάρος της Βενετίας Μανωλοπούλου, συνδικαλίστριας του Σωματείου Καθαριστριών Κεντρικής Μακεδονίας, η οποία εργάζεται στο Αεροδρόμιο Μακεδονίας.

Με την ίδια ανατριχιαστική μέθοδο, ένα χρόνο μετά τη δολοφονική επίθεση ενάντια στην Κ. Κούνεβα και ξανά με στόχο μια συνδικαλίστρια καθαρίστρια το αδίστακτο χέρι της εργοδοτικής τρομοκρατίας ξαναχτύπησε.

Ευτυχώς χωρίς ανθρώπινο θύμα αυτή τη φορά, αλλά με την ξεκάθαρη απειλή απέναντι σε κάθε εργαζόμενο που αντιστέκεται, που διεκδικεί, που αγωνίζεται.

Ωστόσο, αυτοί που ζήλεψαν τους επίδοξους δολοφόνους της Κωνσταντίνας καλά θα κάνουν να έχουν υπόψη τους ότι η αγανάκτηση των εργαζομένων, η συσσωρευμένη οργή που με κάθε τρόπο επιχειρούν να καταπνίξουν αυτοί και όσοι τους πληρώνουν, είναι ένας δρόμος δίχως επιστροφή, και οι αγώνες της εργατικής τάξης ενάντια στο σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα που θέλει να επιβάλει ο καπιταλισμός θα γίνουν το ποτάμι που θα ξεπλύνει όλα αυτά τα μιάσματα.

Η ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!

1 Δεκέμβρη 2009

Ταξική Πορεία

12 Νοε 2009

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ!

Με μια εντυπωσιακή ορμή, κινούμενοι από την αγανάκτηση αλλά και από την αγωνία για το αβέβαιο μέλλον, χιλιάδες εργαζόμενοι με προγράμματα stage βγήκαν τις προηγούμενες εβδομάδες στους δρόμους διεκδικώντας το αυτονόητο: μόνιμη και σταθερή δουλειά, με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα.

Η κοροϊδία των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που για χρόνια είχαν σε ομηρία τους δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους με stage, και η ανακοίνωση από τη νεόκοπη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ της απόλυσης των εργαζομένων αυτών, δεν έμειναν αναπάντητες: οι εργαζόμενοι με stage ξεκίνησαν να οργανώνουν την πάλη τους και να συντονίζουν τη δράση τους. Η μαζική πανελλαδική απεργία της Πέμπτης 5 Νοέμβρη και η μεγάλη διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας ήταν το πρώτο βήμα σε έναν αγώνα που πρέπει να έχει συνέχεια. Γιατί η μόνη πραγματική πίεση, η μόνη διέξοδος για τους εργαζόμενους είναι ο μαζικός αγώνας, η μαζική συλλογική διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.

Το γνωρίζει πολύ καλά αυτό η κυβέρνηση και γι’ αυτό κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να κάμψει τον αγώνα και το ηθικό των εργαζομένων με stage. Προσπαθεί να τους ενοχοποιήσει στα μάτια των υπόλοιπων εργαζομένων, παρουσιάζοντάς τους ως τα ρουσφέτια των κυβερνήσεων της ΝΔ που τώρα θέλουν να «βολευτούν». Προσπαθεί να τους διασπάσει, τάζοντας μοριοδότηση σε κάποιους από αυτούς. Είναι η τακτική που ακολουθούν όλες οι κυβερνήσεις του κεφάλαιου, είτε ΠΑΣΟΚ είτε ΝΔ, όταν οι εργαζόμενοι διεκδικούν μαζικά. Την ίδια τακτική ακολούθησαν και με τους τραπεζοϋπάλληλους οι οποίοι παρουσιάζονταν ως ρετιρέ, με τους δασκάλους, με τους εργαζόμενους στους Δήμους και πρόσφατα με τους λιμενεργάτες του Πειραιά.

Αυτή η τακτική δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη. Το δικαίωμα στη δουλειά είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων των εργαζομένων και όχι προνόμιο, και ο αγώνας για το δικαίωμα αυτό είναι ένας αγώνας δίκαιος που οφείλουν να τον δώσουν από κοινού όλοι οι εργαζόμενοι. Καμιά προσπάθεια ενοχοποίησης δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη. Γιατί οι πραγματικοί ένοχοι, οι μόνοι ένοχοι, είναι το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του. Αυτοί που καλλιεργούν την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα προκειμένου να κάνουν τη δουλειά τους, προκειμένου να υποτάξουν τους εργαζόμενους και να τους εκμεταλλεύονται ανενόχλητοι, κατά πώς τους βολεύει. Και δίπλα σε αυτούς, οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που στρέφονται ανοιχτά ενάντια σε κάθε εργατικό αγώνα που αποφασίζει να συγκρουστεί με την πολιτική που επιβάλλει το κεφάλαιο.

Καμία προσπάθεια διάσπασης δεν πρέπει να περάσει. Γιατί η δύναμη των εργαζομένων βρίσκεται στη συλλογικότητα και τη μαζική πάλη. Γιατί η λογική «εγώ θα τη βολέψω» έχει φέρει τους εργαζόμενους στη δύσκολη θέση που βρίσκονται σήμερα.

Ο αγώνας αυτός μπορεί και πρέπει να συνεχιστεί και να ενισχυθεί. Πρώτα και κύρια με τη συζήτηση ανάμεσα στους ίδιους τους εργαζόμενους. Μέσα από γενικές συνελεύσεις ανά πόλη ή ανά φορέα. Γιατί όσο περνάει ο καιρός τόσο θα σκληραίνει η κυβερνητική αντιπαράθεση αλλά και οι προσπάθειες διάσπασης του κοινού αγώνα. Και ο μόνος τρόπος για να ξεπεραστούν αυτά είναι μόνο η μαζική ζωντανή συμμετοχή των εργαζομένων σε όλα τα επίπεδα.

Ενάντια στις αυταπάτες περί δικαστικής «διεξόδου». Γιατί κανένας μαζικός αγώνας εργαζομένων δεν δικαιώθηκε στα δικαστήρια. Γιατί ο μόνος τρόπος να δικαιωθούν οι εργαζόμενοι είναι οι αγωνιστικές τους κινητοποιήσεις.

Σε συντονισμό με τον αγώνα που δίνουν οι συμβασιούχοι του Δημοσίου. Γιατί διεκδικούν το ίδιο ακριβώς πράγμα. Γιατί και αυτοί αγωνίζονται ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα, την πολιτική της ανασφάλειας και της ανεργίας.

  • ΟΧΙ ΣΤΙΣ «ΕΛΑΣΤΙΚΕΣ» ΜΟΡΦΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ!
  • ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ!

  • ΝΑ ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΜΕ STAGE!
  • ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΕΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΟΛΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΟΥΣ!
  • ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ!

Ταξική Πορεία

Email: taxikiporeia@yahoo.gr Τηλ.: 6937367124 - 6938166026

6 Νοε 2009

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΙΜΕΝΕΡΓΑΤΕΣ


Η Ταξική Πορεία καλεί όλους τους εργαζόμενους στη συγκέντρωση και πορεία αλληλεγγύης στον αγώνα των λιμενεργατών την Παρασκευή 6 Νοέμβρη, στις 6:00 το απόγευμα στο σταθμό ηλεκτρικού του Πειραιά.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΛΙΜΕΝΕΡΓΑΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΓΩΝΑΣ!

29 Οκτ 2009

Για τους εργαζόμενους στα STAGE

Όχι στην εργασιακή ομηρία και την ανασφάλεια!

ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

Δεν πέρασαν τρεις εβδομάδες από τις βουλευτικές εκλογές και η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απέδειξε τις πραγματικές της προθέσεις απέναντι στους εργαζόμενους και τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

Πρώτο της θύμα, οι εργαζόμενοι μέσω των προγραμμάτων stage στο Δημόσιο οι οποίοι θα βρεθούν στο δρόμο, αφού το ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε ότι καταργούνται τα προγράμματα αυτά στο Δημόσιο. Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι -κυρίως νέα παιδιά- θα βρεθούν, από τη μια μέρα στην άλλη, στην ανεργία, ανεξάρτητα από το εάν οι περισσότεροι από αυτούς δούλεψαν για χρόνια ολόκληρα στο Δημόσιο κάτω από αυτό το καθεστώς, καλύπτοντας πάγιες ανάγκες.

Καμώνεται το ΠΑΣΟΚ ότι έτσι δίνει τέλος σε μία αδικία που γινόταν σε βάρος των εργαζομένων αυτών. Όμως ήταν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που πρώτες εφάρμοσαν αυτήν τη μορφή εργασίας, μαζί με άλλες μορφές «ελαστικής» εργασίας, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες της ΕΕ και με στόχο το χτύπημα του δικαιώματος κάθε εργαζόμενου στην πλήρη και σταθερή δουλειά. Και είναι η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που ανακοινώνει ότι τα stage θα εφαρμοστούν στον ιδιωτικό τομέα (!!!) κάνοντας τον πρόεδρο του ΣΕΒ να πανηγυρίζει από τη χαρά του, καθώς ανοίγει ο δρόμος για την πιο άγρια εκμετάλλευση των νέων εργαζομένων και για το χτύπημα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Προκειμένου να δικαιολογήσει αυτήν την ωμή πρόκληση απέναντι στους εργαζόμενους με stage, αλλά και για να απαντήσει στη δίκαιη αγανάκτησή τους, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν διστάζει να τους ενοχοποιήσει κι από πάνω, να τους «στήσει στον τοίχο», να τους κατηγορήσει για ρουσφέτια, και ότι ήξεραν με ποιους όρους έπιαναν δουλειά. Λες και δεν γνώριζε ότι όλο αυτό το απαράδεκτο καθεστώς της εργασιακής ομηρίας (που πρώτο το ΠΑΣΟΚ εφάρμοσε και θα συνεχίσει να εφαρμόζει μέσα από τη συνέχιση και την επέκταση των «ελαστικών» μορφών εργασίας) είχε σαν στόχο και το να κάνει τους εργαζόμενους ευάλωτους σε κάθε μορφής εκβιασμούς και πιέσεις, ανίκανους να διεκδικήσουν οτιδήποτε.

Και από δίπλα, η ΝΔ να προσπαθεί να εμφανιστεί ως τιμητής των εργαζόμενων με stage. Η ΝΔ που όλα αυτά τα χρόνια συνέχισε και βάθυνε το καθεστώς της ανασφάλιστης εργασίας, που συνέχισε και επέκτεινε τις κάθε μορφής «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις, που έδωσε κάλυψη στην ενοικίαση εργαζομένων και στους κάθε λογής εργολάβους-δουλέμπορους, που στήριξε ό,τι πιο αντιδραστικό και αντεργατικό προτάθηκε από το κεφάλαιο και την ΕΕ, έρχεται σήμερα να δείξει τα «φιλεργατικά» της αισθήματα!

Απέναντι σε όλους αυτούς, οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν μία και μόνη απάντηση: την υπεράσπιση του δικαιώματος στην πλήρη και σταθερή δουλειά ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, την υπεράσπιση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, μέσα από τη συλλογική αγωνιστική διεκδίκηση.

Στον εργασιακό μεσαίωνα που προσπαθούν να επιβάλουν το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του, στο μοντέλο του εργαζόμενου-λάστιχο, στο παρόν και το μέλλον της ανεργίας, της εργασιακής ανασφάλειας, των εκβιασμών και της υποταγής, η απάντηση βρίσκεται στη μαζική αντίσταση και πάλη, στην οργάνωση και τον αγώνα.

Οι εργαζόμενοι με stage, όπως και όλοι οι εργαζόμενοι, έχουν κάθε δικαίωμα να διεκδικούν μόνιμη και σταθερή δουλειά. Έχουν κάθε δικαίωμα να απαιτούν την ασφαλιστική τους κάλυψη για όλο το διάστημα της μέχρι τώρα εργασίας τους. Και έχουν κάθε λόγο να αγωνιστούν μαζί με όλους τους εργαζόμενους ενάντια στο νέο γύρο της αντεργατικής επίθεσης που απ’ ό,τι φαίνεται έχει ήδη ξεκινήσει.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ!

ΝΑ ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΜΕ STAGE!

ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΕΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΟΛΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΟΥΣ!

ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ!

ΟΧΙ ΣΤΙΣ «ΕΛΑΣΤΙΚΕΣ» ΜΟΡΦΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ!

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ!

Ταξική Πορεία

20 Οκτ 2009

Διαδήλωση στο λιμάνι του Πειραιά.


Μετά από σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο ΕΚΠ, την Κυριακή 18/10/2009, οργανώσεις της Αριστεράς και κινήσεις του εργατικού κινήματος, που δρουν στο Πειραιά, καλούμε από κοινού τους εργαζόμενους να στηρίξουν τον αγώνα και να διαδηλώσουν:
  • Ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού
  • Για την ακύρωση της σύμβασης με την Cosco
  • Για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων
  • Για να μη χαθεί καμιά θέση εργασίας
Καλούμε σε πορεία στο κέντρο του Πειραιά την Τρίτη 20/10 στις 18:00 με αφετηρία το σταθμό του Ηλεκτρικού Πειραιά.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ(μ-λ), ΣΥΡΙΖΑ, Κομμουνιστική Οργάνωση Ανασύνταξη, Ταξική Πορεία.


17 Οκτ 2009

ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΛΙΜΕΝΕΡΓΑΤΕΣ - ΟΛΟΙ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΠΕΙΡΑΙΑ


ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ!

ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΛΙΜΕΝΕΡΓΑΤΕΣ!

Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!


Η Ταξική Πορεία καλεί όλους τους εργαζόμενους στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που διοργανώνουν οι λιμενεργάτες του Πειραιά τη Δευτέρα 19 Οκτωβρίου, στις 9:30 το πρωί, έξω από τα Δικαστήρια Πειραιά (Φίλωνος & Σκουζέ 3-5) ενάντια στην αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που έκανε ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ, Κ. Μίχαλος.

Ενάντια στην ποινικοποίηση των αγώνων, ενάντια στο κεφάλαιο, την κυβέρνησή του και τους διάφορους «καλοθελητές» του, να αντιτάξουμε την αλληλεγγύη μας, τον κοινό αποφασιστικό αγώνα όλων των εργαζομένων.

ΓΙΑΤΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΛΙΜΕΝΕΡΓΑΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΓΩΝΑΣ!

17 Σεπ 2009

ΝΑ ΑΝΑΚΛΗΘΕΙ Η ΑΠΟΛΥΣΗ ΤΟΥ ΟΡΕΣΤΗ ΚΩΤΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ TELEPERFORMANCE

ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ,
ΣΤΙΣ 9 ΤΟ ΠΡΩΙ, ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ!

ΝΑ ΑΝΑΚΛΗΘΕΙ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΠΟΛΥΣΗ ΤΟΥ ΟΡΕΣΤΗ ΚΩΤΣΙΑ!

Η «Πρωτοβουλία ενάντια στην απόλυση από την Teleperformance» καλεί σε μαζική παράσταση αλληλεγγύης στον Ορέστη Κώτσια που απολύθηκε πέρσι τον Ιούνη από την εταιρεία Teleperformance λόγω της συνδικαλιστικής του δράσης.
Την Παρασκευή εκδικάζεται στην Ευελπίδων (κτίριο 9, αίθουσα 14) η προσφυγή του Ορέστη ενάντια στην απόλυσή του μετά από την αναβολή που ζήτησε και πήρε η επιχείρηση στην πρώτη δίκη που είχε οριστεί για τις 3 του περασμένου Ιούνη.
Να είμαστε όλοι εκεί!

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΥΣΗ ΣΤΗΝ TELEPERFORMANCE


12 Σεπ 2009

Σύλληψη μετανάστη σε νοσοκομείο

Στο 7ο νοσοκομείο του ΙΚΑ, κατ΄εφαρμογήν του νόμου 3386/05, μετά από ειδοποίηση από τους ιθύνοντες του νοσοκομείου, η αστυνομία προχώρησε σε σύλληψη μετανάστη με την αιτιολογία ότι είχε λήξει το βιβλιάριο ασφάλισής του.
Εργαζόμενοι του νοσοκομείου μόλις το έμαθαν αντέδρασαν αμέσως βγάζοντας προκήρυξη - καταγγελία για το γεγονός:

ΟΧΙ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ!

Συνάδελφοι – Συναδέλφισες

Την Τετάρτη 9/9 στο νοσοκομείο συνέβει ένα γεγονός που μας θίγει σαν εργαζόμενους και χτυπάει το δικαίωμα κάθε κατοίκου αυτής της χώρας σε νοσοκομειακή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Όπως έγινε γνωστό μετανάστης Πακιστανικής καταγωγής νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο μας με σοβαρό πρόβλημα υγείας και υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση. Κατά την έξοδό του από το νοσοκομείο οι υπεύθυνοι θεώρησαν σκόπιμο να καλέσουν την αστυνομία, η οποία και τον συνέλαβε.

Θεωρούμε απαράδεκτη την συγκεκριμένη ενέργεια που απ’ όσο γνωρίζουμε συμβαίνει για πρώτη φορά στο 7ο Νοσοκομείο ΙΚΑ και που θίγει κατάφορα το δικαίωμα στην περίθαλψη οποιουδήποτε την έχει ανάγκη. Ο υπερβάλλων ζήλος των ιθυνόντων του νοσοκομείου βρίσκει έρεισμα στην πολιτική που χτυπάει καθημερινά το δικαίωμα των μεταναστών, αλλά και Ελλήνων εργαζόμενων, σε αξιοπρεπή διαβίωση. Οι εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας ούτε θέλουμε και ούτε μπορούμε να λειτουργούμε σαν καταδότες των μεταναστών στους μηχανισμούς καταστολής. Διότι το νόμιμο δεν είναι απαραίτητα και ηθικό.

Συνάδελφοι – Συναδέλφισες

Τα ρατσιστικά πογκρόμ και η στοχοποίηση των μεταναστών δεν πρέπει να περάσουν. Ο αγώνας μας είναι κοινός ενάντια στις πολιτικές που μας καταπιέζουν.

Είναι και πρέπει να είναι δικαίωμα κάθε κατοίκου, Έλληνα και μετανάστη, αυτής της χώρας στη πλήρη και δωρεάν περίθαλψη. Στην απανθρωπιά τους να αντιτάξουμε σθεναρά τον ανθρωπισμό μας και την αλληλεγγύη μας. Είναι γνωστό άλλωστε ότι ρατσιστικές εγκύκλιοι των υπουργείων υγείας και δημόσιας τάξης δεν έχουν περάσει γιατί γιατροί και προσωπικό των νοσοκομείων αρνούνται να παίξουν το ρόλο του καταδότη και έχουν καταγγελθεί από συλλογικά συνδικαλιστικά όργανα. (Σωματεία, ΕΙΝΑΠ, ΠΟΕΔΗΝ κ.λπ.)

Οι μετανάστες είναι από τα πιο σκληρά εργαζόμενα κομμάτια του λαού. Δουλεύουν κάτω από άθλιες συνθήκες εργασίας, χωρίς ασφάλιση, μόνο και μόνο για να βγάλουν το «ψωμί» τους. Είναι άνθρωποι που έχουν αφήσει τις πατρίδες τους, όχι επειδή το θέλησαν, αλλά επειδή δεν μπορούσαν να επιλέξουν να παραμείνουν σε αυτές. Οι πόλεμοι και η καταλήστευση του πλούτου των χωρών τους έχει διαλύσει τις οικονομίες και την ίδια την ζωή εκεί, οπότε δεν υπάρχει ελπίδα, αλλά ούτε και συνθήκες για να ζήσουν αξιοπρεπώς οι άνθρωποι.

Έτσι επιλέγουν τον δρόμο της ξενιτιάς – μετανάστευσης με την ελπίδα να βρουν κάτι καλύτερο για να ζήσουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους. Όπως ακριβώς έκαναν οι δικοί μας μετανάστες τις δεκαετίες από το 50 ως το 70 αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Αντί αυτού όμως, σε κάθε χώρα όπου φτάνουν οι μετανάστες, αντιμετωπίζουν χειρότερες καταστάσεις από αυτές που διαδραματίζονταν στις χώρες τους!

Η προπαγάνδα που ασκείται με όλα τα μέσα θέλει να κάνει τους ντόπιους εργαζόμενους και νέους να φοβούνται, να εχθρεύονται και να αντιμετωπίζουν τους μετανάστες σαν εχθρό, σαν την αίτια για όλα τα δεινά που τους προκαλούν οι ίδιες πολιτικές που μας κόβει μισθούς και δικαιώματα και στους Έλληνες εργαζόμενους.! Αυτές οι πολιτικές θέλουν να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια όταν μας λένε ότι οι μετανάστες φταίνε για την ανεργία και την εγκληματικότητα.

ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ, ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ!

Εργαζόμενοι στο 7ο Νοσοκομείο ΙΚΑ

7 Σεπ 2009

Δευτέρα η συναυλία αλληλεγγύης στους απολυθέντες του Ευόσμου



Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ ΣΤΟΝ ΕΥΟΣΜΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 8 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ.Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΘΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΑΦΟΥ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΡΙΜΕΡΗΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.


4 Σεπ 2009

Νίκησαν οι εργαζόμενοι της WIND - Δελτίο τύπου


Επαναπροσλήφθηκε η συνάδελφος Όλγα Κολιούση

Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ, ΝΙΚΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Συνάδελφοι,

η διοίκηση της WIND δέχτηκε την επαναπρόσληψη της συναδέλφου Όλγας Κολιούση, σε συνάντηση με το ΔΣ του Σωματείου μας, το απόγευμα της 3 Σεπτεμβρίου, μέρα της 24ωρης πανελλαδικής μας απεργίας. Από το πρωί της Παρασκευής 4/9, η συνάδελφος επιστρέφει στη δουλειά της.

Είναι μια μεγάλη νίκη του Σωματείου μας και του πλατιού κινήματος που οργανώθηκε γύρω από την Επιτροπή Αλληλεγγύης, με δεκάδες σωματεία και εκατοντάδες συναδέλφους από πολλούς κλάδους και χώρους δουλειάς, που μας συμπαραστάθηκαν με ανιδιοτέλεια και συναδελφική αυτοθυσία.

Τώρα πια φαίνεται ότι οι απολύσεις δεν είναι «θεϊκή κατάρα» για να τις υπομένουμε μοιρολατρικά. Ότι η αυθαιρεσία και αλαζονεία των εργοδοτών δεν είναι ανίκητη. Όχι μόνο επειδή υπάρχει εργατική νομοθεσία, αλλά κυρίως όταν στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις, στη δική μας ενότητα και αλληλεγγύη. Όταν δεν παρακαλάμε για τα αιτήματά μας, αλλά τα διεκδικούμε αγωνιστικά και αποφασιστικά.

Η πρωτοφανής και καθολική επιτυχία της απεργίας δεν ήρθε από το πουθενά, αλλά από την κλιμάκωση της δράσης και της δουλειάς του Σωματείου και της Επιτροπής Αλληλεγγύης (παραστάσεις διαμαρτυρίας κλπ.). Για πρώτη φορά «νέκρωσε» όλη η εταιρία, πράγμα που στηρίχτηκε πάνω απ’ όλα σε όλους τους συναδέλφους που απήργησαν, που στήριξαν -ο καθένας με τον τρόπο του- τις απεργιακές συγκεντρώσεις, που είδαν την ουσία της κινητοποίησης και όχι την προσωρινή «αναστάτωση».

Αυτή η επιτυχία ανοίγει δρόμους για την αποτελεσματική υπεράσπιση κάθε απολυμένου συναδέλφου, ανεξάρτητα αν είναι μέλος του ΔΣ ή όχι. Για την καλύτερη διεκδίκηση των αιτημάτων μας: επαναφορά των κουπονιών, υπογραφή ΕΣΣΕ με 100 ευρώ αύξηση για όλους, μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου. Για διασφάλιση των θέσεων και σχέσεων εργασίας, ενάντια σε φραντσάιζ, υπεργολαβίες κλπ., αλλά και με τις απειλές που διαγράφει για όλους μας ο δανεισμός της εταιρίας.

Αυτή τη νίκη πρέπει να την ολοκληρώσουμε: ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ «ΑΠΕΡΓΙΑ». Να μην επιτρέψουμε κανένα αποπροσανατολισμό της συζήτησης, για να δηλώσουμε δήθεν «παρεμπόδιση». Αυτό επιτρέπει σε κάθε είδους «καλοθελητές» να ακυρώνουν το απεργιακό δικαίωμα, τις αποφάσεις που παίρνουμε συλλογικά με ανοιχτές και δημοκρατικές διαδικασίες, όπου όλοι οι συνάδελφοι μπορούν να τοποθετηθούν. Ας μην τους κάνουμε τη χάρη!

- ΑΣΚΗΣΑΜΕ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ

- ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΦΟΒΗΘΕΙ ΑΠ’ ΑΥΤΟ

ΜΕ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ, ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ «ΑΠΕΡΓΙΑ»

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΟΛΟΙ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ,

ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΜΑΧΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ


ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΙΜ (Wind)


29 Αυγ 2009

Πρόταση ψηφίσματος για τους απολυμένους στο δήμο Ευόσμου

Οι κινητοποιήσεις στον Εύοσμο συνεχίζονται. Εδώ δημοσιεύουμε πρόταση ψηφίσματος που απευθήνεται στα σωματεία και σε όλους όσους θέλουν να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους. Για επικοινωνία το e-mail του σωματείου των ΟΤΑ Θεσσαλονίκης είναι: syll-ota@otenet.gr και το φαξ: 2310242478.

Το ψήφισμα που προτείνεται:

ΝΑ ΑΝΑΚΛΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΕΥΟΣΜΟΥ

Οι επτά εργαζόμενες είναι αορίστου χρόνου, αφού με τελεσίδικη απόφαση δικαστηρίου οι τέσσερις κρίθηκαν αορίστου χρόνου και οι άλλες τρεις περιμένουν την απόφαση του ΑΣΕΠ για μετατροπή των συμβάσεων τους σε αορίστου χρόνου. Δουλεύουν συνεχώς επτά χρόνια. Στις 30 Ιουνίου τους ειδοποίησαν τηλεφωνικά να περάσουν να πάρουν τις απολύσεις τους.

Τον ίδιο καιρό απολύθηκαν με το επιχείρημα της λήξης της σύμβασης, 130 εργαζόμενοι, που καλύπτουν πάγιες ανάγκες. Είναι οι πολιτικές της ΕΕ και του κεφαλαίου, που μετατρέπουν τους εργαζόμενους σε άνεργους με διακοπές εργασίας, όμηρους που δέχονται καταναγκαστικά την απόλυσή τους σαν «αναγκαίο» κακό, κάτω από την πίεση της ανανέωσης της σύμβασης. Όλοι εργαζόμενοι και απολυμένοι είναι απλήρωτοι από τον Γενάρη.

Όταν οι εργαζόμενοι έκαναν επίσχεση εργασίας και προσέφυγαν στην Επιθεώρηση Εργασίας για την καταβολή δεδουλευμένων, ο Πρόεδρος της Δημοτικής Επιχείρησης μέσα στην επιθεώρηση εργασίας απείλησε λέγοντας «δεν ξέρουν οι εργαζόμενοι τι τους περιμένει το καλοκαίρι». Η απόλυση των συναδέλφων εντάσσεται σε ένα σχέδιο τρομοκράτησης των υπόλοιπων εργαζομένων έτσι ώστε να μην αντιδρούν, να μην διεκδικούν.

Η Διοίκηση του Δήμου προσπαθεί να πείσει τους απολυμένους ότι είναι διαφορετικές οι περιπτώσεις τους, με στόχο την διάσπασή τους, ώστε να περνούν πολύ εύκολα οι πολιτικές τους. Τους διαχωρίζουν σε άτομα αδύναμα να υπερασπιστούν τα συλλογικά και τα ατομικά τους δικαιώματα και συντρίβουν τον μοναδικό τρόπο αντίστασης που διαθέτουν, την συλλογικότητα, μονάδες απέναντι σε μια οργανωμένη συνολική βάρβαρη επίθεση, με στόχο την απόλυτη κυριαρχία πάνω τους. Έτσι φουντώνει η εργοδοτική τρομοκρατία, γιατί ο καθένας νοιώθει μόνος απέναντι στον παντοδύναμο εργοδότη δήμαρχο.

Απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και στο καθεστώς τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς, ο φόβος, η σιωπή και η υποταγή ανάβουν το «πράσινο φως» για μεγαλύτερη ένταση της εκμετάλλευσης και της τρομοκρατίας. Η οργάνωση του αγώνα για επαναπρόσληψη των επτά συναδέλφων αορίστου χρόνου, θα βγάλει από την απομόνωση τους συμβασιούχους, για να εμπιστευτούν την μαζική οργανωμένη πάλη.

Επειδή όλα αυτά δεν είναι η κακιά τύχη κάποιων αλλά το μέλλον που σχεδιάζουν και ονειρεύονται για μας και τα παιδιά μας, επειδή δεν θεωρούν το δικαίωμα στην δουλειά αναφαίρετο δικαίωμά μας, αλλά «παραχώρηση», όπως και όποτε αυτοί επιθυμούν, δηλώνουμε ότι θα συμπορευτούμε και θα ενώσουμε τις φωνές μας για να διεκδικήσουμε όλοι μαζί:

* ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ!

* ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

* ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ!

Γιατί Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ!

ΕΡΓΑΣΙΑ ΧΩΡΙΣ ΑΜΟΙΒΗ, ΝΑ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ!

Να που συμβαίνει και αυτό!


Εργαζόμενοι στις ΗΠΑ και στην Αγγλία υποχρεώνονται να εργάζονται χωρίς αμοιβή, με την ελπίδα, όταν περάσει η κρίση, να είναι οι πρώτοι που θα μπουν -αν μπουν- στη λίστα αναμονής για μια θέση εργασίας. Τελικά τίποτε δεν μπορεί να φαντάζει απίστευτο στο καπιταλιστικό σύστημα, στο σύστημα του λεγόμενου ελευθέρου κόσμου, όπου βασιλεύει η αθλιότητα και η βαρβαρότητα με την επιβολή όλο και πιο ακραίων μορφών εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων.

Μετά την αμφισβήτηση του δικαιώματος του εργαζόμενου στη δουλειά, έρχεται και η αμφισβήτηση στην αμοιβή του. Μια εξέλιξη που σίγουρα δεν είναι δυνατόν να πάρει μαζικό χαρακτήρα, καταδεικνύει ωστόσο τις πραγματικές διαθέσεις του κεφαλαίου να αξιοποιεί τους αρνητικούς συσχετισμούς του κινήματος και να προχωρεί σε επίδειξη δύναμης απέναντι στην εργατική τάξη και σε όλον τον κόσμο της δουλειάς. Να καταδείξει πως μπορεί να ισοπεδώσει τα πάντα, να μην αφήσει τίποτε όρθιο, να αμφισβητήσει, με δυο λόγια, τα δικαιώματα των εργαζομένων και να τους υπενθυμίζει κατά διαστήματα πως το κεφάλαιο έχει τη δυνατότητα να κάνει τα πάντα σε βάρος τους, ακόμη και τα πιο απίστευτα. Είναι και αυτά μια τρομοκρατική πολιτική με στόχο την αποθάρρυνση και την υποταγή των εργαζομένων στις ανάγκες και στις απαιτήσεις του κεφαλαίου.

Στο Σαν Φρανσίσκο, τον Απρίλη της χρονιάς αυτής, η εταιρεία jobnob.com έχει καταρτίσει πρόγραμμα το οποίο αποκαλεί “happy hours”, δηλαδή ευτυχισμένες ώρες, με το οποίο καλεί ανέργους “που επιθυμούν να βελτιώσουν τις επιδεξιότητές τους” να εργαστούν χωρίς αμοιβή για πέντε ώρες την εβδομάδα ώστε “όταν αρχίσει η οικονομία να παίρνει εμπρός, να είναι ενδεχομένως ένας από τους πρώτους που θα μπει ξανά σε μισθολόγιο”. Μάλιστα, κατά τα “εγκαίνια” του προγράμματος στις αρχές του Μάη, μαζεύτηκαν περισσότερα από 300 άτομα, με τα τοπικά και εθνικά μέσα ενημέρωσης να τρέχουν να καλύψουν το γεγονός.

Οταν στις ΗΠΑ οι άνθρωποι που ζουν σε απόλυτη φτώχεια ανέρχονται σε πολλές δεκάδες εκατομμύρια, όταν η ανεργία έχει σκαρφαλώσει πάνω από το 10% και έχει διπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια, όταν οι άνεργοι φτάνουν τα 15 εκατομμύρια, όταν το συνδικαλιστικό κίνημα είναι αποσαθρωμένο και η ηγεσία του έχει μπει στην υπηρεσία του μονοπωλιακού κεφαλαίου, είναι επόμενο οι δυνάμεις του κεφαλαίου να αποθρασύνονται, να προχωρούν και να χρησιμοποιούν ακραίες μορφές εκμετάλλευσης, κάνοντας ταυτόχρονα επίδειξη δύναμης.

Οπως αναφέρουν τα διεθνή πρακτορεία, ακόμα και η British Airways ζήτησε πριν από ένα μήνα από τους εργαζόμενούς της στη Βρετανία να αποδεχτούν “εθελοντικά” να εργαστούν ένα μήνα χωρίς αμοιβή για να μπορέσει η επιχείρηση, όπως σημειώνει η ανακοίνωση, να τα βγάλει πέρα. Φυσικά, όπως είναι γνωστό, η απλήρωτη εργασία σε επιχειρήσεις είναι παράνομη σε όλες τις εργατικές νομοθεσίες του κόσμου, αλλά πάντα το κεφάλαιο στην πράξη τις παραβιάζει και στη συνέχεια έρχεται το πολιτικό του προσωπικό, οι κυβερνήσεις του δηλαδή, να ανατρέψει τις συγκεκριμένες νομοθεσίες και να προχωρήσει σε νέες που νομιμοποιούν τις παρανομίες του.

Βέβαια, τέτοιου τύπου ακραίες πολιτικές ανατροπές εργατικών δικαιωμάτων δεν αποτελούν έκπληξη σε αυτές τις χώρες όπου ο ριγκανισμός και ο θατσερισμός έχουν προσφέρει τα πάντα στο κεφάλαιο, κυρίως τη δυνατότητα να πρωτοστατούν και να επιβάλουν όλο και πιο ακραίες μορφές εκμετάλλευσης και να την ίδια ώρα να τις εξάγουν και στις άλλες ηπείρους.

Ολα τα παραπάνω θυμίζουν στους εργαζόμενους πως τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά τους. Το κεφάλαιο, στο όνομα της κρίσης, της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και της ανάκαμψης, προχωράει και επιβάλλει κάθε τόσο και νέα πακέτα αντεργατικών μέτρων τα οποία επιδεινώνουν τις συνθήκες διαβίωσης, κάνοντας την καθημερινή ζωή του λαού δυσβάσταχτη.

Οι εργαζόμενες μάζες στη χώρα μας βιώνουν εδώ και δεκαετίες τις πιο άθλιες συνθήκες δουλειάς και διαβίωσης, συνθήκες που καθημερινά χειροτερεύουν και οδηγούν μεγάλα τμήματα του εργαζόμενου λαού στη φτώχεια, την ανέχεια και την ανεργία. Οπως όλα τα στοιχεία φανερώνουν, στο επόμενο διάστημα η κατάστασή τους θα επιδεινωθεί. Κανείς πλέον δεν μπορεί να αμφιβάλλει ότι θα προκύψει μια τέτοια αρνητική για τους εργαζόμενους εξέλιξη. Η κυβέρνηση, πέρα από τα αντιλαϊκά μέτρα του καλοκαιριού, είναι έτοιμη να προχωρήσει και σε νέα το φθινόπωρο. Από την άλλη μεριά, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των εργατοπατέρων σφυρίζουν αδιάφορα, σκέφτονται και λειτουργούν σαν να μη συμβαίνει τίποτα σε βάρος των εργαζόμενων μαζών. Το ίδιο και τα αποκαλούμενα ταξικά συνδικάτα και οι δυνάμεις της ρεφορμιστικής Αριστεράς. Ολοι τους ούτε θέλουν ούτε μπορούν να υπερασπιστούν τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα, να ενισχύσουν το λαϊκό κίνημα και να οδηγήσουν σε αγώνες και αντιστάσεις, να διαμορφώσουν συνθήκες ενίσχυσης και ανάπτυξης της λαϊκής πάλης, να δώσουν τα πάντα για να μπουν οι εργαζόμενες μάζες στο δρόμο του αγώνα και της αντίστασης.

17 Αυγ 2009

Οι καθαρίστριες στον Βόλο έκαναν ένα σημαντικό βήμα μπροστά!

Είναι μακρύς ο δρόμος και οι αγώνες που πρέπει να δώσουν οι καθαρίστριες στον Βόλο αλλά και σε όλη τη χώρα ενάντια στους εργολάβους, στην κυβέρνηση της ΝΔ και στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Αυτό είναι ένα πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει από την εξέλιξη που είχε ο αγώνας των καθαριστριών στο ΙΚΑ Βόλου.
Ο αγώνας κόντρα στον νέο εργολάβο και στην προσπάθειά του να επιβάλει συνθήκες «γαλέρας» στις εργαζόμενες, με μείωση ωρών και στη συνέχεια με απολύσεις σε όλες επειδή αντέδρασαν, σημείωσε επιτυχία. Η διοίκηση του ΙΚΑ κάτω από την πίεση των εργαζόμενων αλλά και τον αγώνα που δόθηκε από όλους όσοι συμμετείχαν στο κίνημα αλληλεγγύης κήρυξε έκπτωτο τον εργολάβο και κάλεσε να αναλάβει ο επόμενος στη λίστα του διαγωνισμού της εργολαβίας, όλες οι εργαζόμενες επαναπροσλήφθηκαν και έτσι δεν πέρασαν οι απολύσεις, αλλά οι νέες συμβάσεις που υπογράφτηκαν δεν ήταν, από άποψη ωρών απασχόλησης, ούτε αυτό που στα λόγια συμφωνούσε ο νέος εργολάβος ούτε αυτό που είχε υποσχεθεί ο διευθυντής του γραφείου του διοικητή του ΙΚΑ σε παρέμβαση που έκανε το σωματείο καθαριστριών Μαγνησίας μαζί με την ΠΕΚΟΠ και εκπροσώπους εργατικών σχημάτων και συλλογικοτήτων (συμμετείχε και η Ταξική Πορεία). Τελικά οι συμβάσεις που υπογράφτηκαν ήταν με λιγότερες ώρες δουλειά από αυτές που δούλευαν οι εργαζόμενες μέχρι τις 30 Ιούνη αλλά περισσότερες από αυτές που ο προηγούμενος εργολάβος ήθελε να επιβάλει.
Εδώ είναι ανάγκη να ξεκαθαριστεί ότι ένας από τους παράγοντες μείωσης του εργατικού κόστους και όλης της ληστείας που γίνεται από τη μεριά των εργολάβων είναι οι διοικήσεις των κρατικών οργανισμών και των δημόσιων υπηρεσιών, που με κυβερνητική κατεύθυνση κάνουν προϋπολογισμούς και βγάζουν κονδύλια για την καθαριότητα των κρατικών και δημόσιων κτιρίων που για να «βγουν» οι εργολάβοι μπορεί να γίνει μόνο αν μετατρέψουν σε σκλάβους τους εργαζόμενους και αυτό κάνουν. Με την τρομοκρατία, κορυφαίο παράδειγμα η δολοφονική απόπειρα στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, με τον εκβιασμό της ανεργίας, με την κοροϊδία, οι εργολάβοι-δουλέμποροι με την πλήρη κάλυψη της κυβέρνησης και την ενεργητική συμμετοχή των διοικήσεων των κρατικών οργανισμών έχουν επιβάλει έναν εργασιακό μεσαίωνα στον χώρο αυτό. Οι εργολαβίες από τη μία μειώνουν το εργατικό κόστος για την καθαριότητα και από την άλλη καταλύουν κάθε δικαίωμα και κατάκτηση των εργαζόμενων. Έτσι η κυβερνητική εξουσία είτε της ΝΔ σήμερα είτε του ΠΑΣΟΚ χθες και αύριο από τη μία συντηρεί και ενισχύει ένα παρασιτικό στρώμα (εργολάβοι) στο οποίο εκτός από μία πλειάδα διάφορων «τύπων» που εμφανίζονται σαν «επιχειρηματίες καθαριότητας» όλο και περισσότερο δείχνουν ενδιαφέρον να συμμετέχουν και ισχυροί παράγοντες του κεφαλαίου, ενώ από την άλλη διαμορφώνει για τον χώρο αυτόν το σύνολο της αντεργατικής πολιτικής που θέλει να επιβάλει σε όλους τους εργαζόμενους.
Ο αγώνας των καθαριστριών στο ΙΚΑ Βόλου ήταν πλούσιος και έδωσε πολλά διδάγματα και πολιτικά στοιχεία και συμπεράσματα σε όσους συμμετείχαν. Πρώτα από όλα οι ίδιες οι εργαζόμενες βγήκαν δυναμωμένες από αυτή τη μάχη, παρ’ όλη την κούραση, την πίεση της ανεργίας, τις απειλές και την υπονόμευση από τους εργατοπατέρες του Εργατικού Κέντρου, άντεξαν. Αυτή η αντοχή δεν θα υπήρχε αν δεν οργανώνονταν ένα κίνημα αλληλεγγύης που στήριξε τον αγώνα τους από τα πιο μεγάλα έως το πιο μικρά ζητήματα των παρεμβάσεων, των συγκεντρώσεων και της πορείας που πραγματοποιήθηκε στο κέντρο του Βόλου. Από την άλλη πάντα ήταν και παραμένει κοντά ο κίνδυνος το κίνημα αλληλεγγύης να υποκαταστήσει τις ίδιες τις εργαζόμενες και το σωματείο τους, είτε από πρόθεση είτε από «υπερβάλλοντα ζήλο». Και αυτός ο κίνδυνος υπάρχει για όλο τον χώρο της καθαριότητας αφού και σωματεία δεν υπάρχουν και οι εργαζόμενοι τώρα μπαίνουν στους αγώνες. Για όλους όσοι θέλουν να ενισχύσουν τις εργατικές αντιστάσεις πρέπει να συμβάλουν στο να στηριχθούν τα σωματεία που υπάρχουν και όσα μπορούν να δημιουργηθούν στα δικά τους πόδια, με τις δικές τους μαζικές διαδικασίες (συσκέψεις, συνελεύσεις, συγκεντρώσεις), να δημιουργήσουν ένα στελεχικό δυναμικό που θα μπορέσει να οργανώσει τις μάχες που είναι μπροστά. Ο αγώνας αυτός θα είναι μακρύς όπως ο αγώνας όλων των εργαζόμενων, δεν μπορεί να «ξεπεραστούν» ζητήματα όπως της δημιουργίας μαζικών ταξικών σωματείων που να δίνουν καθημερινούς αγώνες στους χώρους δουλειάς για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων απέναντι στη ληστεία των εργολάβων και του κεντρικού στόχου πάλης για την κατάργηση των εργολαβιών, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους τους εργαζόμενους στην καθαριότητα. Αυτός ο αγώνας, όπως κάθε αγώνας των εργαζόμενων, απαιτεί τη συμμετοχή των ίδιων γιατί αυτό είναι που θα αλλάξει τους συσχετισμούς και θα δημιουργήσει προϋποθέσεις νικηφόρων αγώνων και όχι τα «σχέδια προτάσεων» που διαμορφώνονται για να τεθούν σαν αιτήματα είτε στην κυβέρνηση είτε στις διοικήσεις των κρατικών οργανισμών. Δεν μπορεί να γίνει το εργατικό κίνημα ο κοινωνός των «θεσμικών λύσεων» που θα βρει η κυβέρνηση, είτε η σημερινή είτε η επόμενη, για να «λύσει» το πρόβλημα των εργολαβιών. Γιατί πολύ απλά καμιά αστική κυβέρνηση δεν θέλει να το λύσει αφού αυτή είναι που το προωθεί και το στηρίζει. Το τι μέτρα θα αναγκαστεί να πάρει η κυβέρνηση κάτω από την πίεση του αγώνα των εργαζόμενων, αυτό είναι ζήτημα που θα κριθεί στην ίδια την πάλη και είναι ζήτημα «δικό» της. Οι αστικές κυβερνήσεις δεν παίρνουν μέτρα για να λύσουν προβλήματα των εργαζόμενων αφού αυτές είναι που οδηγούν την αντεργατική επίθεση του συστήματος, όταν αναγκάζονται να πάρουν κάποια προσπαθούν από την επόμενη κιόλας να τα υπονομεύσουν και να τα καταργήσουν. Δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει ποτέ για τους εργαζόμενους «σταθερό πεδίο» δικαιωμάτων και κατακτήσεων στο καπιταλιστικό σύστημα αλλά πάντα αυτά καθορίζονται από τους συσχετισμούς που διαμορφώνει η ταξική πάλη. Και αυτό αποδείχτηκε και στον αγώνα των καθαριστριών στο ΙΚΑ Βόλου, όταν η κινητοποίηση ήταν σε ψηλό σημείο διοίκηση και εργολάβος, στα λόγια έδιναν υποσχέσεις, αυτό όμως που έκαναν στην πράξη, λιγότερες ώρες δουλειάς, φανερώνει την κατεύθυνσή τους να αποδεχθούν μόνο ένα μέρος των αιτημάτων των εργαζόμενων και να «φροντίσουν» από την επόμενη να τα πετσοκόψουν.
Το σωματείο καθαριστριών Μαγνησίας πραγματοποίησε το Σάββατο 25 Ιούλη απολογιστική συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο όπου τέθηκε το ζήτημα της διεύρυνσης της δράσης του, μια και οι καθαρίστριες στο Πανεπιστήμιο είναι 4(!) μήνες απλήρωτες, ενώ στον ιδιωτικό τομέα (σουπερμάρκετ, τράπεζες κ.α) η αυθαιρεσία και η τρομοκρατία «βασιλεύουν».