Απεργία νοσοκομειακών γιατρών

Απεργία νοσοκομειακών γιατρών

Θα μπορούσε να αναδείξει τη «λίστα προβλημάτων» των εργαζόμενων στα νοσοκομεία;

Σε 24ωρη απεργία κατέβηκαν οι νοσοκομειακοί γιατροί στις 30 Νοέμβρη. Για εφημερίες που δεν πληρώνονται, για προσλήψεις που δεν γίνονται και μια σειρά άλλα αιτήματα.

Να θυμηθούμε ότι πριν ένα χρόνο, κόντρα στις συνδικαλιστικές ηγεσίες, υπήρξαν στους νοσοκομειακούς γιατρούς μαζικές διαδικασίες και αποφάσεις για κινητοποιήσεις που απέσπασαν από την κυβέρνηση μερική ικανοποίηση των αιτημάτων τους.

Οι καθηλωμένοι μισθοί και η σύνδεσή τους με το βαθμό, το μωσαϊκό των σχέσεων εργασίας με τους επίκουρους και τους συμβασιούχους, η έλλειψη γιατρών και η εντατικοποίηση της δουλειάς, ιδίως μέσα από τα εξαντλητικά προγράμματα εφημεριών, το «τρεχαντήρι» των ειδικευόμενων και η επιβολή «μιας κάποιας προσαρμογής» στις απαιτήσεις της ιεραρχίας, ως εισιτήριο της «επιστημονικής και επαγγελματικής τους» αποκατάστασης, είναι τα προβλήματα που απασχολούν την πλειονότητα των νοσοκομειακών γιατρών.

Τελευταία, προστίθενται σ’ αυτά και κατασχέσεις μισθών, με δικαστικές αποφάσεις που δικαιώνουν προσφυγές φαρμακευτικών εταιρειών ενάντια σε νοσοκομεία που τους χρωστάνε.

Από δίπλα και στον ίδιο χώρο, άλλα τόσα και περισσότερα προβλήματα στους άλλους κλάδους εργαζόμενων.

Η λιτότητα και οι καθημερινά επιδεινούμενες συνθήκες και σχέσεις δουλειάς, το χτύπημα του δικαιώματος στην ασφάλεια και τη σύνταξη είναι τα ζητήματα που ενοποιούν το σύνολο των εργαζόμενων στα νοσοκομεία (και γενικά) ενάντια στις πολιτικές του συστήματος και των κυβερνήσεών του.

Το αν μέχρι σήμερα δεν μπορεί να εκφραστεί η ενότητα στην πάλη συνολικά των εργαζόμενων στα νοσοκομεία, οφείλεται όχι μόνο στην πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» των κυβερνήσεων, αλλά και στις φιλότιμες προσπάθειες των συνδικαλιστικών ηγεσιών.

Ηγεσιών που, όταν αναγκάζονται από την πίεση των εργαζόμενων να κινηθούν, «προβάλλουν» τα αιτήματά τους όχι στη βάση των δικαιωμάτων και των αναγκών τους, αλλά «προσπαθώντας να πείσουν» για την ανάγκη κάποιας ιδιαίτερης αντιμετώπισής τους. Ειδικά επιδόματα, ειδικά μισθολόγια και πάει λέγοντας.

Ξαναγυρίζοντας στους νοσοκομειακούς γιατρούς, το ερώτημα που τίθεται είναι αν θα μπορέσει η μεγάλη τους πλειοψηφία, με κορμό τους ειδικευόμενους, να προβάλλει τα προβλήματα και τις ανάγκες της και να διεκδικεί λύσεις γι αυτά, την ίδια στιγμή που θα αναζητά την κοινή δράση με τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία και γενικότερα, ενάντια στην επίθεση του συστήματος και των κυβερνήσεών του.

Για μισθούς και μεροκάματα στο κόστος της ζωής, ενάντια στη λιτότητα και την ακρίβεια.

Για το δικαίωμα στη δουλειά, την ασφάλεια και τη σύνταξη.

Για πλήρη και δωρεάν περίθαλψη για όλους.