9 Οκτ 2008

Η μαζική μας ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, απάντηση στην ΕΠΙΘΕΣΗ τους

Κλιμακώνει την επίθεσή της η κυβέρνηση στους εργαζόμενους και το λαό. Με μπαράζ αντιλαϊκών μέτρων συνεχίζει το «μεταρρυθμιστικό» της έργο διευρύνοντας σε μαζική πλέον κλίμακα τη φτώχεια. Επιχειρεί ήδη να αξιοποιήσει την κρίση που το ίδιο το κεφάλαιο και ο ιμπεριαλισμός δημιουργούν και να την φορτώσει στις πλάτες των πλατιών λαϊκών στρωμάτων.
Συναδέλφισσες – συνάδελφοι
Η συνεχιζόμενη λιτότητα (το προσχέδιο του προϋπολογισμού προβλέπει «αυξήσεις» γύρω στο 3,5% την ώρα που ο επίσημος πληθωρισμός τρέχει κοντά στο 5%), η ακρίβεια και η φοροεπιδρομή (πάνω από 7,5 δις νέοι φόροι) μετατρέπονται σε εργαλείο καταλήστευσης του λαϊκού και εργατικού εισοδήματος. Η φτώχεια, η ανεργία, η εξαθλίωση χτυπούν την πόρτα ευρύτερων λαϊκών μαζών. Οι συνθήκες ζωής χειροτερεύουν δραματικά.
Όταν το ίδιο το κράτος παραδέχεται πώς το σημερινό εισόδημα των εργαζομένων αντιστοιχεί σε αγοραστική αξία στο εισόδημα που έπαιρναν το 1984 (!!!) ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΑΥΞΗΣΕΩΝ ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΤΙΘΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΑ για κάθε λαϊκή οικογένεια.
Την ίδια στιγμή χτυπιέται το δικαίωμα στην ασφάλιση, την περίθαλψη και τη σύνταξη, ελαστικοποιούνται οι εργασιακές σχέσεις, καταργείται η μονιμότητα, διευρύνεται το ωράριο εργασίας μέσα απ’ την κατάργηση του 8ώρου και την προώθηση εβδομαδιαίας απασχόλησης 65-70 ωρών. Καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις και διαπραγματεύσεις με στόχο το σπάσιμο της συλλογικότητας και την εξατομίκευση της αμοιβής και των όρων εργασίας. Ξεπουλιούνται οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και ιδιωτικοποιούνται μια σειρά τομείς και λειτουργίες. Φανερός γίνεται ο πολιτικός χαρακτήρας της επίθεσης καθώς το κεφάλαιο επιδιώκει τον απόλυτο έλεγχο πάνω στην εργατική τάξη και τους εργαζόμενους.
Στα νοσοκομεία και την πρόνοια η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Η εντατικοποίηση τσακίζει κόκκαλα. Οι οφειλόμενες κανονικές άδειες, οι διπλοβάρδιες και τα οφειλόμενα ρεπό είναι η ωμή πραγματικότητα. Ο αριθμός των εργαζομένων μειώνεται με επιπτώσεις στους ίδιους και στους ασθενείς. Τα εργατικά ατυχήματα και οι επαγγελματικές ασθένειες «θερίζουν». Και όμως, ο χώρος δεν χαρακτηρίζεται ως ανθυγιεινός. Ακόμα και αν κάποιες ειδικότητες ενταχθούν στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα θα γίνουν με όρους και προϋποθέσεις ασύμφορες και με στόχο τη διάσπαση του ενιαίου μετώπου των εργαζομένων.
Γνωρίζουν, ωστόσο, ότι η πολιτική τους φέρνει πείνα, φτώχεια και εξαθλίωση. Κάπως έτσι βρίσκουν χώρο και γιγαντώνονται -πλάι στο επίσημο κράτος και κατά κανόνα με το αζημίωτο- διάφορες «(Μη) Κυβερνητικές Οργανώσεις» που εμπορεύονται τον ανθρώπινο πόνο. Επιχειρηματίες κάθε είδους, η εκκλησία, «φιλάνθρωπες κυρίες» κ.ά. ξεπλένουν το βρώμικο χρήμα που αποκομίζουν από τη στυγνή καθημερινή εκμετάλλευση του λαού.
Σε κάποιους τέτοιους τύπους (Γιαννόπουλος / «Χαμόγελο του Παιδιού») αναθέτει ο χλιδάτος Υπουργός Υγείας να «αξιολογήσουν» και να «πιστοποιήσουν» τα παιδικά προνοιακά ιδρύματα. Στόχος του η ολοκλήρωση της πολιτικής διάλυσης της Πρόνοιας που προωθείται για περισσότερο από μια δεκαετία.
Ωστόσο, η συνδικαλιστική ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ δεν θέλει να οργανώσει τις αντιστάσεις, να συμβάλει στη δημιουργία του απαραίτητου μετώπου αντίστασης των εργαζομένων σε όλο τον τομέα της δημόσιας περίθαλψης. Ακόμα και για χώρους που έχουν τη διάθεση να αντισταθούν η ΠΟΕΔΗΝ λειτουργεί εκτονωτικά. Είναι χαρακτηριστικό ότι η στάση εργασίας στις 8/10 και η συγκέντρωση έξω από το Υπουργείο Υγείας των εργαζομένων στην Πρόνοια προέκυψαν μετά από πίεση των Δ.Σ. των σωματείων τους προς την ΠΟΕΔΗΝ και ως αποτέλεσμα των εκρηκτικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στα προνοιακά ιδρύματα.
Συναδέλφισσες – συνάδελφοι
Τα προβλήματα είναι κοινά και απαιτούν λύσεις που μόνο ο συντονισμένος, ενιαίος, μαζικός και αποφασιστικός αγώνας μπορεί να επιβάλει:
• ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ σε μισθούς και συντάξεις
• Άμεσες ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ μόνιμου προσωπικού
• Χαρακτηρισμός του χώρου των Νοσοκομείων και των Προνοιακών Ιδρυμάτων ως ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΟΥ
• ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ όλων των αντιασφαλιστικών νόμων
• ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ – ΠΡΟΝΟΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ