Να που συμβαίνει και αυτό!
Εργαζόμενοι στις ΗΠΑ και στην Αγγλία υποχρεώνονται να εργάζονται χωρίς αμοιβή, με την ελπίδα, όταν περάσει η κρίση, να είναι οι πρώτοι που θα μπουν -αν μπουν- στη λίστα αναμονής για μια θέση εργασίας. Τελικά τίποτε δεν μπορεί να φαντάζει απίστευτο στο καπιταλιστικό σύστημα, στο σύστημα του λεγόμενου ελευθέρου κόσμου, όπου βασιλεύει η αθλιότητα και η βαρβαρότητα με την επιβολή όλο και πιο ακραίων μορφών εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων.
Μετά την αμφισβήτηση του δικαιώματος του εργαζόμενου στη δουλειά, έρχεται και η αμφισβήτηση στην αμοιβή του. Μια εξέλιξη που σίγουρα δεν είναι δυνατόν να πάρει μαζικό χαρακτήρα, καταδεικνύει ωστόσο τις πραγματικές διαθέσεις του κεφαλαίου να αξιοποιεί τους αρνητικούς συσχετισμούς του κινήματος και να προχωρεί σε επίδειξη δύναμης απέναντι στην εργατική τάξη και σε όλον τον κόσμο της δουλειάς. Να καταδείξει πως μπορεί να ισοπεδώσει τα πάντα, να μην αφήσει τίποτε όρθιο, να αμφισβητήσει, με δυο λόγια, τα δικαιώματα των εργαζομένων και να τους υπενθυμίζει κατά διαστήματα πως το κεφάλαιο έχει τη δυνατότητα να κάνει τα πάντα σε βάρος τους, ακόμη και τα πιο απίστευτα. Είναι και αυτά μια τρομοκρατική πολιτική με στόχο την αποθάρρυνση και την υποταγή των εργαζομένων στις ανάγκες και στις απαιτήσεις του κεφαλαίου.
Στο Σαν Φρανσίσκο, τον Απρίλη της χρονιάς αυτής, η εταιρεία jobnob.com έχει καταρτίσει πρόγραμμα το οποίο αποκαλεί “happy hours”, δηλαδή ευτυχισμένες ώρες, με το οποίο καλεί ανέργους “που επιθυμούν να βελτιώσουν τις επιδεξιότητές τους” να εργαστούν χωρίς αμοιβή για πέντε ώρες την εβδομάδα ώστε “όταν αρχίσει η οικονομία να παίρνει εμπρός, να είναι ενδεχομένως ένας από τους πρώτους που θα μπει ξανά σε μισθολόγιο”. Μάλιστα, κατά τα “εγκαίνια” του προγράμματος στις αρχές του Μάη, μαζεύτηκαν περισσότερα από 300 άτομα, με τα τοπικά και εθνικά μέσα ενημέρωσης να τρέχουν να καλύψουν το γεγονός.
Οταν στις ΗΠΑ οι άνθρωποι που ζουν σε απόλυτη φτώχεια ανέρχονται σε πολλές δεκάδες εκατομμύρια, όταν η ανεργία έχει σκαρφαλώσει πάνω από το 10% και έχει διπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια, όταν οι άνεργοι φτάνουν τα 15 εκατομμύρια, όταν το συνδικαλιστικό κίνημα είναι αποσαθρωμένο και η ηγεσία του έχει μπει στην υπηρεσία του μονοπωλιακού κεφαλαίου, είναι επόμενο οι δυνάμεις του κεφαλαίου να αποθρασύνονται, να προχωρούν και να χρησιμοποιούν ακραίες μορφές εκμετάλλευσης, κάνοντας ταυτόχρονα επίδειξη δύναμης.
Οπως αναφέρουν τα διεθνή πρακτορεία, ακόμα και η British Airways ζήτησε πριν από ένα μήνα από τους εργαζόμενούς της στη Βρετανία να αποδεχτούν “εθελοντικά” να εργαστούν ένα μήνα χωρίς αμοιβή για να μπορέσει η επιχείρηση, όπως σημειώνει η ανακοίνωση, να τα βγάλει πέρα. Φυσικά, όπως είναι γνωστό, η απλήρωτη εργασία σε επιχειρήσεις είναι παράνομη σε όλες τις εργατικές νομοθεσίες του κόσμου, αλλά πάντα το κεφάλαιο στην πράξη τις παραβιάζει και στη συνέχεια έρχεται το πολιτικό του προσωπικό, οι κυβερνήσεις του δηλαδή, να ανατρέψει τις συγκεκριμένες νομοθεσίες και να προχωρήσει σε νέες που νομιμοποιούν τις παρανομίες του.
Βέβαια, τέτοιου τύπου ακραίες πολιτικές ανατροπές εργατικών δικαιωμάτων δεν αποτελούν έκπληξη σε αυτές τις χώρες όπου ο ριγκανισμός και ο θατσερισμός έχουν προσφέρει τα πάντα στο κεφάλαιο, κυρίως τη δυνατότητα να πρωτοστατούν και να επιβάλουν όλο και πιο ακραίες μορφές εκμετάλλευσης και να την ίδια ώρα να τις εξάγουν και στις άλλες ηπείρους.
Ολα τα παραπάνω θυμίζουν στους εργαζόμενους πως τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά τους. Το κεφάλαιο, στο όνομα της κρίσης, της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και της ανάκαμψης, προχωράει και επιβάλλει κάθε τόσο και νέα πακέτα αντεργατικών μέτρων τα οποία επιδεινώνουν τις συνθήκες διαβίωσης, κάνοντας την καθημερινή ζωή του λαού δυσβάσταχτη.
Οι εργαζόμενες μάζες στη χώρα μας βιώνουν εδώ και δεκαετίες τις πιο άθλιες συνθήκες δουλειάς και διαβίωσης, συνθήκες που καθημερινά χειροτερεύουν και οδηγούν μεγάλα τμήματα του εργαζόμενου λαού στη φτώχεια, την ανέχεια και την ανεργία. Οπως όλα τα στοιχεία φανερώνουν, στο επόμενο διάστημα η κατάστασή τους θα επιδεινωθεί. Κανείς πλέον δεν μπορεί να αμφιβάλλει ότι θα προκύψει μια τέτοια αρνητική για τους εργαζόμενους εξέλιξη. Η κυβέρνηση, πέρα από τα αντιλαϊκά μέτρα του καλοκαιριού, είναι έτοιμη να προχωρήσει και σε νέα το φθινόπωρο. Από την άλλη μεριά, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των εργατοπατέρων σφυρίζουν αδιάφορα, σκέφτονται και λειτουργούν σαν να μη συμβαίνει τίποτα σε βάρος των εργαζόμενων μαζών. Το ίδιο και τα αποκαλούμενα ταξικά συνδικάτα και οι δυνάμεις της ρεφορμιστικής Αριστεράς. Ολοι τους ούτε θέλουν ούτε μπορούν να υπερασπιστούν τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα, να ενισχύσουν το λαϊκό κίνημα και να οδηγήσουν σε αγώνες και αντιστάσεις, να διαμορφώσουν συνθήκες ενίσχυσης και ανάπτυξης της λαϊκής πάλης, να δώσουν τα πάντα για να μπουν οι εργαζόμενες μάζες στο δρόμο του αγώνα και της αντίστασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου