ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ 3ου ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ!
Από χθες, με τη δημοσίευση του Μνημονίου ΙΙΙ στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, τίθενται σε διαθεσιμότητα όλοι οι υπάλληλοι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που εργάζονται με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και έχουν προσληφθεί εκτός διαδικασιών ΑΣΕΠ ή άλλων διαγωνισμών. Κι αυτό ανεξαρτήτως του πότε θα υπογραφούν τελικά οι διαπιστωτικές πράξεις, μία διαδικασία που, έτσι κι αλλιώς, θα έχει ολοκληρωθεί εντός των δέκα προσεχών ημερών.
Αυτό προβλέπεται στην εγκύκλιο που εξέδωσε το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης με την οποία καλούνται όλες οι υπηρεσίες του Δημοσίου να προχωρήσουν στην υλοποίηση των ρυθμίσεων του Μνημονίου ΙΙΙ.
Η διαθεσιμότητα των υπαλλήλων θα διαρκέσει ένα έτος με την καταβολή του 75% του μισθού τους και στην περίπτωση που δεν μετακινηθούν σε άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου, θα απολύονται.
Αυτό το κείμενο κυκλοφορεί αυτούσιο σε όλο το διαδίκτυο και από εκεί και πέρα όποιος το δημοσιεύει συνεχίζει με τα δικά του. Το βέβαιο είναι ένα. Ότι τα τρία τελευταία χρόνια μεθοδεύεται μια επίθεση στους δημόσιους υπάλληλους η οποία δεν θα σταματήσει στους αορίστου - εκτός ΑΣΕΠ. Ας μην ξεχνάμε ότι αρχικά ήταν οι κάθε είδους συμβασιούχοι που "ξεζούμιζαν" το κράτος. Τότε οι αορίστου και οι μόνιμοι δεν θα πειραζόντουσαν. Τώρα είναι η σειρά των αορίστων. Μετά θα έρθει και η σειρά των μόνιμων. Πλησιάζει άλλωστε και η αξιολόγηση.
Ποιος είναι ο πραγματικός στόχος της επίθεσης κατά των δημόσιων υπαλλήλων;
Οι δημόσιοι υπάλληλοι καλύπτονταν από μια σειρά κατακτήσεις σε εργασιακό, μισθολογικό, συνταξιοδοτικό, σε επίπεδο συνθηκών εργασίας, όρων απασχόλησης, ωραρίων κ.α. που έφτασαν να είναι κραυγαλέα παραφωνία και καρφί στα μάτια των δυνάμεων του συστήματος σε σχέση συνολικά με την επονομαζόμενη (καπιταλιστική) αγορά εργασίας, όπως έχει διαμορφωθεί.
Στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας η ζούγκλα είχε προωθηθεί στην πράξη προ πολλού, το απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα κατοχυρωνόταν μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα. Η εργατική τάξη βρισκόταν στο καναβάτσο αποσυγκροτημένη ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά. Και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι ασυγκρότητοι και χωρίς όργανα πάλης να χάνουν τη θέση τους συνεχώς και σχεδόν αδιάλειπτα. Το σύστημα έπρεπε να τελειώνει και με το ''κακό'' παράδειγμα των εργαζομένων στο Δημόσιο.
Δεν είναι ζήτημα ποσοτικό. Βασικά είναι ζήτημα ποιοτικό το να «τελειώσουν» το ταχύτερο με ένα καλύτερα συγκροτημένο κομμάτι εργαζομένων που θεωρεί (θεωρούσε, για να είμαστε ακριβείς) περίπου δεδομένη τη ζωή του και προδιαγεγραμμένη την πορεία του. Μ 'αυτή την έννοια εργαζόταν με λιγότερο άγχος, χωρίς την ανασφάλεια και αβεβαιότητα που κάνει τον οποιονδήποτε άνθρωπο ευάλωτο σε πολυποίκιλες πιέσεις σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο. Συνεπώς και πιο ''εύκολα'' κινητοποιήσιμο.
Η εμμονή των τροϊκανών δυναστών σε άμεσες απολύσεις αναδεικνύουν αυτό το στοιχείο κυρίαρχα. Το ''ταμπού'' της περίπου δεδομένης και τακτοποιημένης ζωής έπρεπε να σπάσει, με τις αναμενόμενες αντιδράσεις, φυσικά, μιας τέτοιου χαρακτήρα ανατροπής. Από αυτή την άποψη, δεν θα κάνουν πίσω στο ελάχιστο επιμένοντας, πιέζοντας και εκβιάζοντας ν' ανοίξει άμεσα, από φέτος, ο δρόμος προς την κόλαση.
Μπροστά σε αυτή την επίθεση οι συνδικαλιστικές ηγεσίες κάνουν ότι μπορούν για να μην αντιδράσουν οι εργαζόμενοι, ή στη χειρότερη περίπτωση, αν δεν μπορούν να τους συγκρατήσουν, ανακοινώνουν "δυναμικές κινητοποιήσεις" χωρίς απεργία. Είναι γελοίες αυτές τις μέρες οι ...τρίωρες στάσεις εργασίας που καλούν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ "απαιτώντας" ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης και την ...Ευρώπη των Λαών!
Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο ξεπερνώντας τις συνδικαλιστικές τους ηγεσίες πρέπει να αντιδράσουν. Όλοι μαζί, ενωμένοι ανεξάρτητα από εργασιακές σχέσεις. Με μαζικές συνελεύσεις στα πρωτοβάθμια σωματεία τους να επιβάλουν πραγματικούς και με διάρκεια αγώνες υπεράσπισης όσων έχουν απομείνει αλλά και διεκδίκησης όλων όσων τους έχουν αφαιρεθεί μέχρι τώρα. Να μην περιμένουν τίποτα από ηγεσίες που ο ρόλος τους ήταν και είναι μεσολαβητικός με τον εργοδότη και καθησυχαστικός απέναντι στους εργαζόμενους, που μέχρι τώρα έβαζαν πλάτη σε όλα όσα πέρασαν οι μνημονιακές, και όχι μόνο, πολιτικές. Κόντρα στη νομιμότητα των καταστατικών να επιβάλουν κινητοποιήσεις στην κατεύθυνση της ανατροπής της πολιτικής των απολύσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου