Σε δυο κατευθύνσεις φαίνεται να στρέφεται η πολιτική της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά το δημόσιο τομέα περίθαλψης: περικοπές στις παροχές, ιδιωτικοοικονομική λειτουργία και συμπράξεις με τον ιδιωτικό τομέα. Eμπορευματοποίηση και μείωση του λειτουργικού κόστους, συγχωνεύσεις, καταργήσεις, αλλαγή χαρακτήρα δημόσιων νοσοκομείων, μερικά από τα μέσα γι' αυτή την κατεύθυνση.
Πιο αναλυτικά
Διαφαίνεται πρόθεση για σχεδιασμό ενιαίων κανόνων αγοράς υπηρεσιών υγείας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, με κεντρική επαναδιαπραγμάτευση του κόστους των υπηρεσιών περίθαλψης με δημόσια και ιδιωτικά θεραπευτήρια για λογαριασμό των ταμείων. Η συγκεκριμένη εξαγγελία διατυμπανίστηκε πρόσφατα σαν αποτέλεσμα της συνάντησης του Λοβέρδου με το Συντονιστικό Συμβούλιο Παροχών Υγείας ( σ.σ.: οι διοικητές των μεγαλύτερων ασφαλιστικών ταμείων της χώρας).
Με βάση την τεράστια διαφορά στην τιμολογιακή πολιτική τού ιδιωτικού με το δημόσιο τομέα, με ακριβότερο τον πρώτο, η εξέλιξη αυτή οδηγεί μαθηματικά σε αύξηση των τιμολογίων που χρεώνονται τα ασφαλιστικά ταμεία για νοσήλια, επεμβάσεις, ιατρικές πράξεις, εξετάσεις κ.τ.λ., άρα και σε αύξηση των δαπανών των ταμείων, ζήτημα που βεβαίως η κυβέρνηση σκέφτεται να το αντιμετωπίσει με τη σειρά του με τον παραδοσιακό τρόπο:
-Καθιερώνεται ενιαίο πακέτο παροχών σε όλα τα ταμεία, με συμπίεση ασφαλώς προς τα κάτω των παροχών: συγκεκριμένες ετήσιες ιατρικές πράξεις ανά ασφαλισμένο, με πιστωτικό όριο σε ηλεκτρονική κάρτα υγείας που θα ελέγχει ατομικά τις δαπάνες, πλαφόν στα συνταγογραφούμενα φάρμακα ανά γιατρό, ανά ειδικότητα και ανά περιοχή, ηλεκτρονική συνταγογράφηση που θα ελέγχει τη διαδικασία κ.τ.λ.)
Τη διαφορά που προκύπτει από τους περιορισμούς αυτούς προφανώς θα την επιβαρυνθεί... ο ασφαλισμένος είτε με άμεση πληρωμή είτε μέσω ιδιωτικής ασφάλισης! Το παράδειγμα του ΟΠΑΔ (Οργανισμός Περίθαλψης Ασφαλισμένων Δημοσίου) που πρόσφατα έβγαλε γύρω στις 200 εξετάσεις εκτός κάλυψης και μάλιστα μερικές από αυτές ιδιαίτερα ακριβές θα αποτελέσει το μοντέλο.
Ας σημειωθεί εδώ ότι ήδη την ώρα αυτή οι άμεσες πληρωμές (δηλαδή αυτά που πληρώνει απευθείας από την τσέπη του ο ασφαλισμένος) στην Ελλάδα ανέρχονται στο 45% των συνολικών δαπανών για την υγεία, ενώ οι δαπάνες μέσω ιδιωτικής ασφάλισης μόλις στο 2%. Φανταστείτε πού θα εκτοξευθούν στο μέλλον!
Η μείωση της συμμετοχής του κράτους στο λειτουργικό κόστος των νοσοκομείων, άμεσα ή σε συνδυασμό με ενίσχυση της λογικής της ιδιοσυντήρησης.
Αμεση μείωση με πάγωμα των νέων προσλήψεων σε συνδυασμό με την αποχώρηση λόγω συνταξιοδότησης αρκετών δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων (εξοικονόμηση γύρω στα 400.000.000 ευρώ ανά έτος), νέο μισθολόγιο με αναμενόμενες νέες περικοπές στα επιδόματα κ.τ.λ.
Περικοπές στις δαπάνες μισθοδοσίας από τον κρατικό προϋπολογισμό – χαρακτηριστική από αυτή την άποψη η επιλογή της πληρωμής μέρους της δαπάνης των εφημεριών των γιατρών από τα ίδια έσοδα του νοσοκομείου.
Η διεύρυνση του κομματιού των «επικουρικών» εργαζομένων με συμβάσεις
με αύξηση του ποσοστού του προϋπολογισμού του νοσοκομείου που μπορεί να διατεθεί για σύναψη τέτοιων συμβάσεων από το 1% στο 3%. Η επέκταση του θεσμού των κάθε είδους επικουρικών (γιατρών και λοιπού προσωπικού) και στα απογευματινά ιατρεία με το πρόσφατο νομοσχέδιο για την υγεία.
Αύξηση των ιδίων εσόδων από τη διεύρυνση της εφαρμογής του εισιτηρίου, εφαρμογή των «ολοημέρων» και πληρωμή των επισκέψεων και των εξετάσεων απογευματινών ιατρείων.
Τέλος, τη σύμπραξη των νοσοκομείων με ασφαλιστικές εταιρείες με αντικείμενο την κράτηση μέρους των κλινών σε κλινικές προς εξυπηρέτησή τους.
Καταργήσεις, συγχωνεύσεις, ενοποιήσεις, αλλαγές χαρακτήρα νοσοκομείων
Το ίδιο το υπουργείο διαψεύδει για το άμεσο μέλλον. Ωστόσο, όλο και πιο πολλά δημοσιεύματα «διαρρέουν» σε αυτή την κατεύθυνση. Αποτελεί εξάλλου αναγκαιότητα αν πρόκειται να πάρει σάρκα και οστά στα σοβαρά η σύμπραξη με ασφαλιστικές εταιρείες που περιγράψαμε πιο πάνω, μιας και οι τελευταίες φαίνεται να επιλέγουν μεγάλα νοσοκομεία για συνεργασίες, με ιδιαιτέρα σοβαρό ξενοδοχειακό εξοπλισμό.
Η κατεύθυνση των συγχωνεύσεων-καταργήσεων αλλά και της αλλαγής χαρακτήρα φαίνεται να αφορά
-Νοσοκομεία της περιφέρειας που εμφανίζονται με χαμηλούς «δείκτες παραγωγικότητας» (υψηλά ποσοστά διακομιδών προς την Αττική και την Κεντρική Μακεδονία, υψηλή μέση διάρκεια νοσηλείας, χαμηλό ποσοστό κάλυψης κλινών κ.τ.λ.). Αποκρύβεται βέβαια ότι αυτά τα νοσοκομεία είναι και αυτά που παρουσιάζουν και τις μεγαλύτερες ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Το μοντέλο που φαίνεται να διαμορφώνεται οδηγεί σε ένα νοσοκομείο ανά νομαρχία (περιφερειακή ενότητα κατά «Καλλικράτη») ή και κατά περιφέρεια στην οποία και θα υπάγονται και κινδυνεύει να αφήσει ολόκληρες περιοχές εντελώς ακάλυπτες υγειονομικά.
-Μικρά νοσοκομεία της πρωτεύουσας (για τα οποία προτείνεται είτε η αλλαγή του χαρακτήρα τους είτε η συγχώνευσή τους με μεγαλύτερα (Αρεταίειο-Αιγινήτειο με το Αλεξάνδρας, Πατησίων, Παμμακάριστος Ελπίς, Πολυκλινική κ.τ.λ.)
-Μεγαλύτερα νοσοκομεία του κέντρου (π.χ. Παίδων Αγία Σοφία - Παίδων Αγλαΐα Κυριακού) τα οποία έτσι και αλλιώς γειτνιάζουν.
Στο πεδίο αυτό είναι δυνατό να έχουμε και ενοποιήσεις με εφαρμογή των περίφημων ΣΔΙΤ (συμπράξεις δημοσίου ιδιωτικού τομέα) με πεδίο εφαρμογής την οικοδόμηση νέων ενοποιημένων νοσοκομείων. (Υπάρχουν συγκεκριμένα παραδείγματα, π.χ., πρόταση ενοποίησης των νοσοκομείων του Αγίου Νικολάου–Ιεράπετρας-Σητείας Κρήτης με ταυτόχρονη οικοδόμηση νέου κτίσματος σε νέα τοποθεσία, Αλεξάνδρα-Αιγινήτειο-Αρεταίειο, συγκρότηση του «νοσοκομείου Ιλισίων» σε νέο κτήριο)
Το διαφαινόμενο κέρδος προκύπτει από τη μείωση των λειτουργικών δαπανών, τη μείωση κλινών, παραγγελιών, τη συγχώνευση υπηρεσιών, τις μετατάξεις προσωπικού σε άλλους τομείς του Δημοσίου ή και απολύσεις(;)που κατά Πάγκαλο μπορούν άνετα να γίνουν μιας και είναι νόμιμες εφόσον καταργούνται οι οργανικές θέσεις.
Ενταξη των υγειονομικών μονάδων του ΙΚΑ στο Ε.Σ.Υ. Πρόκειται ουσιαστικά για την εγκατάλειψη παλαιοτέρων διακηρύξεων για την ίδρυση και λειτουργία των αστικών κέντρων υγείας και τη διαφαινόμενη κάλυψη (;) του κενού πρωτοβάθμιας περίθαλψης με τους σταθμούς πρώτων βοηθειών του ΙΚΑ, τα περιφερειακά του ιατρεία, που μαζί με τις ιδιαιτέρες υγειονομικές μονάδες των ασφαλιστικών ταμείων, τα δημοτικά ιατρεία, τα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων και τα κέντρα υγείας στην περιφέρεια, όλα αυτά θα αποτελέσουν το «νέο» δημόσιο σύστημα πρωτοβάθμιας περίθαλψης (διάγνωση-πρόληψη).
Πρόκειται για εγκατάλειψη της πρωτοβάθμιας υγείας που έτσι και αλλιώς αποτελεί φιλέτο για τις μονάδες του ιδιωτικού τομέα που αναπτύσσεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια στο πεδίο αυτό. Χαρακτηριστικά, το πόσο αναποτελεσματικά λειτούργησε η πρωτοβάθμια περίθαλψη στη χώρα μας φαίνεται και από το γεγονός ότι οι συνολικές πωλήσεις των εταιριών πρωτοβάθμιας περίθαλψης σημείωσαν, το 2008, αύξηση της τάξης του 7,7% σε σχέση με το 2007, ενώ είχαμε τριπλασιασμό της αγοράς πρωτοβάθμιας υγείας σε σχέση με το 1998. (Πηγή οικονομικών στοιχείων: Γ.Γ. Ε.Σ.Υ.Ε, κλαδικές μελέτες 2009) Διευκολυντικά σε αυτή την κατεύθυνση λειτουργεί η αλλαγή του ασφαλιστικού καθεστώτος των νεοδιοριζομένων δημοσιών υπαλλήλων στο ΕΣΥ (ένταξη στο ΙΚΑ) αλλά και των παλαιοτέρων (ο ασφαλιστικός νόμος τούς δίνει το δικαίωμα να ενταχθούν) με αλλαγές βέβαια του καθεστώτος ανθυγιεινότητας που ίσχυε μέχρι πρόσφατα.
Τέλος, ο «Καλλικράτης» στην υγεία, με την ένταξη της πρωτοβάθμιας περίθαλψης στους δήμους, των νοσοκομείων με κάτω από 400 κρεβάτια στις περιφέρειες και των υπολοίπων μεγάλων στις κεντρικές διοικήσεις φαίνεται με μια πρώτη ματιά να δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για πολυδιάσπαση του επιπέδου παροχών υγείας στο λαό ανάλογα με τις δυνατότητες της κάθε βαθμίδας (δήμος/περιφέρεια/κεντρική διοίκηση) αλλά και μέσα σε κάθε βαθμίδα (ανάλογα με τη σύνθεση του πληθυσμού) που εντάσσονται οι υγειονομικές μονάδες.
Μαύρες ημέρες για την υγεία του λαού μας. Ας κάνουμε μαύρες και τις δικές τους ώρες.
Γιώργος Κούτουλας
πηγή: Προλεταριακή Σημαία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου