17 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ αρνούνται οποιαδήποτε κινητοποίηση, δίνοντας την ευκαιρία στο ΠΑΜΕ να αξιοποιήσει αυτήν τους την αδράνεια και να κηρύξει 24ωρη απεργία στα σωματεία, τις ομοσπονδίες και τα εργατικά κέντρα που ελέγχει, ενώ παράλληλα θέτει το ζήτημα της συμμετοχή στην απεργία και σε σωματεία που δεν έχει πλειοψηφία. «Χαλίφης στη θέση του χαλίφη» το ΠΑΜΕ, έφτασε στο σημείο να μιλάει για πανεργατική απεργία, δημιουργώντας εσκεμμένα σύγχυση σε πολλούς εργασιακούς χώρους, ενώ καλούσε σε συγκέντρωση στο Πεδίο του Άρεως! Η πράξη απέδειξε ότι και αυτή η απεργία δεν ήταν παρά μία «ντουφεκιά» αντίστοιχη με αυτές που χρόνια κάνει η ΓΣΕΕ μπροστά στην ψήφιση του προϋπολογισμού, μία κίνηση στη βάση της κομματικής επιβεβαίωσης και όχι στη βάση της εξυπηρέτησης των εργατικών συμφερόντων.
Στα πλαίσια της ενδοσυνδικαλιστικής διαμάχης η ΓΣΕΕ έβγαλε μια κατάπτυστη ανακοίνωση όπου ούτε λίγο ούτε πολύ απειλούσε όσους ήθελαν να συμμετάσχουν στα συλλαλητήρια εκείνης της ημέρας, προειδοποιώντας τους ότι δεν τους καλύπτει! Οι κωμικοτραγικές καταστάσεις συνεχίστηκαν με την ΟΛΜΕ να καλεί την ίδια μέρα σε… τρίωρη στάση εργασίας και συγκέντρωση στα Προπύλαια και τη ΔΟΕ σε απεργία την προηγούμενη, στις 16, «αντιστεκόμενη» στο ...ΠΑΜΕ!
Η 17 Δεκέμβρη ανέδειξε και τη σύγχυση που επικρατεί στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και στα πρωτοβάθμια σωματεία, καθώς κατάφεραν να γίνουν διελκυστίνδα ανάμεσα σε ΠΑΜΕ (μάλιστα, κάποιοι θεώρησαν ότι κάτι άλλαξε στη στάση του!) και ΟΛΜΕ. Μάλιστα, αφού το ΠΑΜΕ τους απέκλεισε κάθε δίοδο συνεννόησης κατέληξαν σε ένα αλλοπρόσαλλο κάλεσμα με προσυγκέντρωση κάποιων σωματείων του ιδιωτικού τομέα στο Μουσείο και συγκέντρωση στα Προπύλαια καθώς ένα κομμάτι των Παρεμβάσεων καλούσε απευθείας στη συγκέντρωση της ΟΛΜΕ!
10 ΦΛΕΒΑΡΗ
Σε μια προσπάθεια δήθεν κλιμάκωσης το ΠΑΜΕ κηρύσσει 48ωρη απεργία στις 9 και 10 Φλεβάρη (με απεργιακή συγκέντρωση μόνο τη δεύτερη μέρα), ενώ και η ΑΔΕΔΥ προκήρυξε 24ωρη απεργία για τις 10 Φλεβάρη. Είχε ήδη ανακοινωθεί το Πρόγραμμα Σταθερότητας και ουσιαστικά αποτελεί ένα πρώτο «ζύγιασμα» των διαθέσεων των εργαζόμενων. Η συμμετοχή στην απεργία μεγάλη και οι συγκεντρώσεις και πορείες (ιδιαίτερα της ΑΔΕΔΥ) μαζικές. Εκεί έδειξε και τα πρώτα της δόντια η καταστολή των αγώνων από μεριάς κυβέρνησης με το χτύπημα των εργαζόμενων των ΟΤΑ.
24 ΦΛΕΒΑΡΗ
Η πρώτη πραγματικά μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση! Συγκέντρωση που στηρίχτηκε ουσιαστικά από τις δυνάμεις της Αριστεράς μιας και οι κυβερνητικές παρατάξεις, με πρώτη και καλύτερη τη ΠΑΣΚΕ, έλαμψαν δια της απουσίας τους. Μαζική η συγκέντρωση μπροστά στο Μουσείο και το Πολυτεχνείο, όπου καλούσαν οι οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, εργατικά σχήματα και σωματεία, μαζική και αυτή του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια το οποίο φρόντισε να φύγει, για μια ακόμη φορά, άρον-άρον προκειμένου να μην συναντηθεί με τα... μιάσματα που διαδήλωναν στην ασφυκτικά γεμάτη Πατησίων. Λυσσασμένες και απανωτές οι επιθέσεις των ΜΑΤ που είχαν ξεκάθαρο στόχο να διαλύσουν τη διαδήλωση, με πρόσχημα τους γνωστούς «επαναστάτες» της βιτρίνας. Παρ’ όλα αυτά, οι διαδηλωτές όχι μόνο αντιστάθηκαν σθεναρά, υπερασπίστηκαν και ολοκλήρωσαν την πορεία τους, αλλά σε πολλές περιπτώσεις κοντραρίστηκαν σώμα με σώμα με τα ΜΑΤ τα οποία κάποιες φορές βρέθηκαν ιδιαίτερα στριμωγμένα.
• Οι κινητοποιήσεις των εργαζόμενων συνεχίστηκαν με την πρώτη απογευματινή μαζική συγκέντρωση την Πέμπτη 4 Μάρτη που κάλεσαν αρχικά ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων και η ΑΔΕΔΥ. Για να προστεθούν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.
5 ΜΑΡΤΗ
Η πρώτη απεργιακή απάντηση μετά την εξαγγελία των μέτρων. ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ
αρκέστηκαν σε μία 3ωρη στάση εργασίας, ενώ ομοσπονδίες σε ΔΕΚΟ, καθώς και το ΠΑΜΕ, κήρυξαν 24ωρη απεργία. Μαζικές οι συγκεντρώσεις, πολύς ο κόσμος, ενώ η κινητοποίηση σημαδεύτηκε από την απαράδεκτη επίθεση στον Παναγόπουλο. Ενέργεια που έδωσε το πρόσχημα για να χτυπηθεί και πάλι άγρια η διαδήλωση. Ανάμεσα στα θύματα της καταστολής και ο Μανώλης Γλέζος.
11 ΜΑΡΤΗ
Ο επόμενος μεγάλος σταθμός των κινητοποιήσεων. Ακόμη πιο μαζική συμμετοχή στην απεργία, ακόμη πιο μαζική και η συμμετοχή στις πορείες. Οργή και αποφασιστικότητα χαρακτήριζαν τις διαθέσεις του λαού που για άλλη μια φορά δεν πτοήθηκε από το όργιο καταστολής. Καταστολή που ξεκίνησε από την Πατησίων, πριν καλά-καλά ξεκινήσει η πορεία, και δεν σταμάτησε ούτε λεπτό. Η κυβέρνηση ήταν αποφασισμένη να διαλύσει τη πορεία, αλλά δεν κατάφερε να διώξει παρά ελάχιστους. Ασφυχτικά πολύς ο κόσμος στο Μουσείο, απέδειξε ξανά ότι το κάλεσμα της Αριστεράς και ακροατήριο έχει, αλλά και ανταπόκριση. Γεγονός, όμως, που δεν άρεσε στην κυβέρνηση η οποία, σε μια πρωτοφανή επιχείρηση καταστολής, έπνιξε τη συγκέντρωση του Μουσείου στα δακρυγόνα, προκειμένου να δώσει το χρόνο στους 
Σεπτεμβρίου και να μπουν μπροστά στη διαδήλωση. Τη μέρα αυτή έγινε και η σύλληψη του Μάριου Ζέρβα ο οποίος προφυλακίστηκε με βάση τον «κουκουλονόμο». Σύλληψη που ξεσήκωσε ένα μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης που οδήγησε στην απελευθέρωσή του 43 μέρες μετά.
Επόμενο μαζικό αγωνιστικό ραντεβού την Τρίτη 16 Μαρτίου, στις 6:00 το απόγευμα, στα Προπύλαια ό τα κλιμάκια της ΕΕ που ήρθαν να ελέγξουν πόσο υπάκουη είναι η κυβέρνηση!
Οι κινητοποιήσεις συνεχίστηκαν με μια 24ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 22 Απρίλη και απογευματινή πορεία στις 23 Απρίλη και με έκτακτη συγκέντρωση στις 29 Απρίλη έξω από το Υπουργείο Οικονομικών που χτυπήθηκε και αυτή από τα ΜΑΤ.
1η ΜΑΗ
Η απεργία της Πρωτομαγιάς και οι πορείες της ήταν ο πρόλογος για το τι θα γινόταν τέσσερις μέρες μετά! Πλημμύρισε από κόσμο η Αθήνα. Το ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα και μετά στην Αμερικάνικη Πρεσβεία, Η ΓΣΕΕ με την ΑΔΕΔΥ κάνανε γιορτούλα στην Κλαυθμώνος με τα ΜΑΤ να τους προστατεύουν, η οποία διακόπηκε όταν έφτανε εκεί το -μόνιμα ανύπαρκτο για τα ΜΜΕ- μπλοκ του Συντονισμού και της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Στην Κλαυθμώνος βρέθηκε και η Αυτόνομη Παρέμβαση μαζί με συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ που προσυγκεντρώθηκαν μεν στο Μουσείο, αλλά έφυγανλίγο μετά για να στηρίξουν για άλλη μια φορά έμπρακτα ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ.Και φτάνουμε στις 5 Μάη!
Πεδίο του Άρεως, Πατησίων, Σταδίου, Σύνταγμα, Πανεπιστημίου, χιλιάδες κόσμου συγκεντρωμένοι στην Αθήνα. Η μεγαλύτερη συγκέντρωση που έγινε μετά το ’74 και η οποία -δυστυχώς- σημαδεύτηκε από την προβοκατόρικη δολοφονία τριών εργαζομένων της τράπεζας Μαρφίν. Ήταν τόσο μεγάλη η συγκέντρωση που καλά-καλά δεν μπορούσε να ξεκινήσει η πορεία.Μαζική παρουσία λαού που πανικόβαλε την κυβέρνηση και τις δυνάμεις του
συστήματος, γι’ αυτό και έδωσαν εντολή να χτυπηθεί. Αμέτρητες οι επιθέσεις των ΜΑΤ. Αμέτρητα και τα δακρυγόνα, τα ασφυξιογόνα και ό,τι άλλο διαθέτει η τεχνολογία της... καταστολής. Ο κόσμος όμως δεν έφευγε! Αντιμετώπισε τις επιθέσεις με αποφασιστικότητα και συγκροτημένα. Γι΄ αυτό και στο Σύνταγμα η επίθεση έγινε σκληρότερη. Εκεί ήταν που και το μπλοκ της Ταξικής Πορείας δέχτηκε βάρβαρη επίθεση από τους μοτοσυκλετιστές της ομάδας Δίας και τα ΜΑΤ.
20 ΜΑΗ
Χιλιάδες εργαζόμενοι διαδήλωσαν στο κέντρο της Αθήνας, παρά το ότι όλοι -από τη ΓΣΕΕ και το ΠΑΜΕ (το ΚΚΕ είχε ρίξει όλο το βάρος του στην κομματική του συγκέντρωση στις 15 Μάη) ώς τα ΜΜΕ και την κυβέρνηση που προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την υπόθεση της Μαρφίν- έκαναν τα πάντα για να την υπονομεύσουν. Οι εικόνες δικτατορίας που έζησαν όσοι κατευθύνθηκαν προς τη συγκέντρωση του Μουσείου ήταν αποκαλυπτικές, αποδεικνύοντας τη στοχοποίηση σωματείων, οργανώσεων και συλλογικοτήτων που κινούνται έξω από το δίπολο ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και ΠΑΜΕ. Μάλιστα, το ΠΑΜΕ, επαναλαμβάνοντας την πρακτική της 10ης Δεκέμβρη του 2008, διαδήλωσε μέσω της οδού Πειραιώς από την Ομόνοια προς το Υπουργείο Εργασίας και το... Θησείο(!!!), φροντίζοντας για μια ακόμη φορά να τονίσει την «υπευθυνότητά» του προς τις δυνάμεις του συστήματος και να νομιμοποιήσει την αντιδραστική στοχοποίηση του χώρου της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς!
29 ΙΟΥΝΗ
Το αντιασφαλιστικό τερατούργημα του ΠΑΣΟΚ ανανέωσε το γύρο των κινητοποιήσεων. Η απεργία που κήρυξαν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ για τις 29 Ιούνη ήταν αναγκαστική επιλογή μιας συνδικαλιστικής ηγεσίας η οποία προσπαθούσε με κάθε τρόπο να αποφύγει τη συνέχιση των αγώνων, αλλά δεν μπορούσε να αποφύγει τις πιέσεις των εργαζομένων. Μάλιστα, ακόμη και αυτές οι εκτονωτικές (και εντελώς απροπαγάνδιστες) κινητοποιήσεις του Σαββάτου 6 Ιούνη και της 16ης Ιούνη το απόγευμα που είχαν προηγηθεί, πλαισιώθηκαν από κάποιες χιλιάδες εργαζομένων.Μαζική ήταν η συγκέντρωση στο Μουσείο, άμαζη η συγκέντρωση της ΓΣΕΕ στο Πεδίον του Άρεως, η οποία για μια ακόμη φορά φρόντισε να «παρακάμψει» το Μουσείο προκειμένου να τεθεί επικεφαλής της διαδήλωσης. Η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα κατέληξε ξανά σε πορεία προς τις Στήλες του Ολυμπίου Διός, προκειμένου να αποφύγει τους... πασόκους και τους... προβοκάτορες!
Όταν το μπλοκ του Μουσείου έφτασε στο Σύνταγμα, νέο χτύπημα των ΜΑΤ με δακρυγόνα, απέδειξε τις προθέσεις της κυβέρνησης, αλλά και η ανασυγκρότηση του κόσμου και η πραγματοποίηση πορείας προς την Ομόνοια απέδειξε την αποφασιστικότητα του .
8 ΙΟΥΛΗ
Με την απεργία στις 8 Ιούλη, ημέρα ψήφισης του αντεργατικού τερατουργήματος, έκλεισε ο πρώτος γύρος κινητοποιήσεων ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Απεργία λιγότερο μαζική από τις προηγούμενες, αλλά αρκετά μαζική (συνολικά πρέπει να διαδήλωσαν γύρω στις 15.000 εργαζομένων) αν σκεφτεί κανείς ότι η ψήφιση του νομοσχεδίου ήταν πλέον δεδομένη και ότι το ΠΑΜΕ είχε ήδη κηρύξει τη λήξη των αγώνων και την έναρξη της προεκλογικής, «προκαλλικράτειας» περιόδου!
πηγή: Προλεταριακή Σημαία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου